بیش از یک قرن پیش داستان باشگاه فوتبال یوونتوس در تورین در سال ۱۸۹۷ آغاز شد. به‌مرورزمان، این باشگاه نه‌تنها به‌عنوان موفق‌ترین تیم در تاریخ فوتبال ایتالیا، بلکه به یکی از باشگاه‌های برجسته فوتبال جهان نیز تبدیل شد. واژه یوونتوس از زبان لاتین آمده است و به معنای جوانی است. همان‌طور که توسط فدراسیون بین‌المللی تاریخچه و آمار فوتبال که نهادی مورد تأیید سازمان فیفا نیز است، یوونتوس به‌عنوان باشگاه برتر ایتالیا در طول قرن بیستم است و در همان دوره به‌عنوان دومین تیم موفق اروپا نیز شناخته می‌شود. در این مطلب از بت فوروارد تاریخچه این باشگاه را بررسی خواهیم کرد.
یوونتوس در سال‌های ابتدایی
یوونتوس در اواخر سال ۱۸۹۷ توسط دانش‌آموزان مدرسه Massimo dazeglio در تورین تأسیس شد. از میان بنیان‌گذاران این باشگاه، یوجنیو کانفاری و انریکو کانفاری افرادی شناخته شده بودند. پس از دو سال، نام باشگاه به Juventus تغییر یافت. یوونتوس به‌عنوان یکی از تیم‌ها در جام قهرمانی فوتبال ایتالیا شرکت کرد. اولین مسابقه آنها در فوتبال ایتالیا در تاریخ ۱۱ مارس ۱۹۰۰ برگزار شد که با شکست ۱-۰ در برابر تورینزه پایان یافت.
در فصل ۱۹۰۵، تیم یوونتوس توانست اولین قهرمانی لیگ خود را کسب کند. در آن دوره، تیم لباس‌های صورتی و سیاه را به تن می‌کرد. وضعیت مالی یوونتوس توسط «مارکو آژمونه مارسان» بهبود یافت و مشارکت او منجر به انتقال زمین تمرین به مکانی مناسب‌تر شد. در این زمین، یوونتوس توانست اولین قهرمانی خود در فوتبال ایتالیا را در سال ۱۹۰۵ کسب کند. در طی این دوره، لباس‌های باشگاه به خطوط سیاه‌وسفید تغییر یافت که تحت‌تأثیر تیم انگلیسی Notts County بود.
در سال ۱۹۰۶ تغییراتی درون باشگاه رخ داد و برخی از اعضای کادر یوونتوس تغییر کردند. این تصمیم با نارضایتی رئیس باشگاه، آلفرد دیک، مواجه شد که پس از آن همراه با چند بازیکن برجسته به تأسیس تورینو پرداختند. این رویداد آغاز رقابت دربی دلا موله را نشان می‌دهد. یوونتوس پس از این تغییرات، تلاش‌های قابل توجهی را برای بازسازی انجام داد و توانست از چالش‌های جنگ جهانی اول عبور کند.
دوره تسلط در لیگ (۱۹۲۳–۱۹۸۰)
ادواردو آنیلی، در سال ۱۹۲۳ به‌عنوان رئیس باشگاه یوونتوس انتخاب شد و ورزشگاه جدیدی که در سال قبل افتتاح شده بود، باعث پیشروی به‌سوی دومین قهرمانی لیگ در فصل ۱۹۲۵–۲۶ شد. آنها این پیروزی را با غلبه بر آلبا رما در فینال دومرحله‌ای به دست آوردند. در سال‌های بعدی، یوونتوس خود را به‌عنوان یک قدرت به‌ویژه از دهه ۱۹۳۰ به بعد در فوتبال ایتالیا معرفی کرد. این باشگاه اولین باشگاه حرفه‌ای کشور شامل بازیکنان پایه در جهان شد. این امر منجر به پنج قهرمانی متوالی در فوتبال ایتالیا و تشکیل هسته تیم ملی فوتبال ایتالیا در دوره مدیریت ویتوریو پوتزو شد.
یوونتوس به استادیوم کوموناله منتقل شد؛ بااین‌حال، تسلط باشگاه در قهرمانی‌ها در اواخر دهه ۱۹۳۰ و بخش قابل‌توجهی از دهه ۱۹۴۰ دست‌نیافتنی ماند. پس از جنگ جهانی دوم، جیانی آنیلی ریاست را به دست گرفت. در اواخر دهه ۱۹۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰، باشگاه دو قهرمانی دیگر در لیگ کسب کرد. قهرمانی اول در فصل ۱۹۴۹–۵۰ سری آ زیر نظر جسی کارور، و قهرمانی دوم در فصل ۱۹۵۱–۵۲ بود. فصل ۱۹۵۹–۶۰ یوونتوس برای اولین‌بار توانست دبل کند و لیگ و جام حذفی را به دست آورد که با غلبه بر فیورنتینا، قهرمانی سری آ ۱۹۵۹–۶۰ و فینال کوپا ایتالیا ۱۹۶۰ را کسب کرد. بونی‌پرتی در سال ۱۹۶۱ به‌عنوان برترین گلزن تمام دوران در باشگاه انتخاب شد و مجموعاً ۱۸۲ گل در تمامی رقابت‌ها را به خود اختصاص داد که این رکورد به مدت ۴۵ سال باقی ماند.
در طول بقیه دهه، یوونتوس توانست تنها یک قهرمانی دیگر در سری آ را تکمیل کند و در فصل ۱۹۶۸–۶۷ به قهرمانی دست پیدا کند. دهه ۱۹۷۰ دوره موفقی برای یوونتوس در فوتبال ایتالیا را به همراه داشت. تحت هدایت چستمیر ویچپالک، تیم در فصل‌های ۱۹۷۱–۷۲ و ۱۹۷۲–۷۳ سری آ موفق به کسب عنوان قهرمانی شد و با استعدادهای نوظهوری مانند روبرتو بتگا، فرانکو کاوزیو و ژوزه آلتافینی همراه بود. در سال‌های بعد، یوونتوس باز هم سه قهرمانی دیگر را جشن گرفت. دو قهرمانی آخر سری آ یوونتوس در این دوره تحت نظارت جووانی تراپاتونی بود که نه‌تنها باشگاه را به اولین جام اروپایی اصلی رساند، بلکه قدرت آنها را در اوایل دهه ۱۹۸۰ تداوم داد.
اقتدار در اروپا
یوونتوس زیر نظر تراپاتونی در طول دهه ۱۹۸۰ شاهد موفقیت‌های قابل‌توجهی بود. با شروع دهه، باشگاه تا سال ۱۹۸۴ سه بار دیگر عنوان قهرمانی لیگ را به دست آورد. این دستاورد منجر به کسب ۲۰ عنوان قهرمانی لیگ ایتالیا توسط یوونتوس شد که به آنها این امکان را داد تا لباس‌های خود را با ستاره طلایی دوم تزیین کنند. به طور همزمان، بازیکنان باشگاه توجه باشگاه‌های زیادی را به خود جلب کردند، به‌طوری‌که پائولو روسی عنوان بازیکن سال فوتبال اروپا را به علت قهرمانی ایتالیا در جام جهانی ۱۹۸۲ از آن خود کرد.
میشل پلاتینی سه سال متوالی عنوان بازیکن فوتبال اروپا را به دست آورد، و این دستاورد بی‌سابقه را در سال‌های ۱۹۸۳، ۱۹۸۴ و ۱۹۸۵ به دست آورد. در فینال جام باشگاه‌های اروپا ۱۹۸۵، گل تعیین‌کننده پلاتینی در برابر لیورپول قهرمانی را تقدیم یوونتوس کرد؛ بااین‌حال، این رویداد قابل‌توجه با فاجعه تلخ ورزشگاه هایسل همراه بود. در همان سال، یوونتوس نام خود را در تاریخ ثبت کرد و به‌عنوان اولین باشگاه در تمام مسابقات اصلی یوفا پیروزی را کسب کرد. پس از پیروزی در جام میان‌قاره‌ای ۱۹۸۵، باشگاه دستاورد بی‌نظیری در تاریخ فوتبال به دست آورد و به‌تنهایی موفق شد تمام پنج مسابقه کنفدراسیون‌ها پیروز شود. این دستاورد با پیروزی ششم در جام اینترتوتو یوفا ۱۹۹۹ ادامه یافت.
یوونتوس به جز قهرمانی که در فصل ۱۹۸۵–۸۶ در سری آ کسب کرد، بخش باقی‌مانده دهه ۱۹۸۰ با مشکلاتی برای باشگاه همراه بود. در این دوره، رقابت شدیدی از سوی ناپولی به رهبری دیه‌گو مارادونا وجود داشت، درحالی‌که هر دو باشگاه آس میلان و اینترمیلان، عناوین قهرمانی ایتالیا را به دست آوردند. در میان این رقابت‌ها، یوونتوس توانست با کسب جام دوگانه در فصل ۱۹۸۹–۹۰، کوپا ایتالیا و فینال جام یوفا ۱۹۹۰ عملکرد خوبی داشته باشد. با ورود ستاره ایتالیایی روبرتو باجو در همین سال با مبلغی هنگفت که رکورد نقل‌وانتقالات را شکست. دهه ۱۹۹۰ تحت هدایت لوئیجی مایفردی و سپس دوباره تراپاتونی بود، به موفقیت قابل‌توجهی منجر نشد. تنها دستاورد باشگاه در این دوره قهرمانی در جام یوفا ۱۹۹۳ بود.
بازگشت به اوج در اواخر دهه ۹۰
در آغاز فصل ۱۹۹۴–۹۵ سری آ، مارچلو لیپی هدایت باشگاه یوونتوس را بر عهده گرفت. سال نخست او در این باشگاه با موفقیت‌های چشمگیری همراه بود. یوونتوس عنوان قهرمانی اول خود در لیگ سری آ را از اوایل دهه ۱۹۸۰ کسب کرد و همچنین در کوپا ایتالیا ۱۹۹۵ به قهرمانی رسید. در این دوره، بازیکنان برجسته‌ای نظیر چیرو فرارا، روبرتو باجو، جیانلوکا ویالی و یک استعداد درحال‌رشد، الساندرو دل‌پیرو، در ترکیب باشگاه حاضر بودند. تحت رهبری لیپی، یوونتوس سوپرکاپ ایتالیا ۱۹۹۵ و جام قهرمانان اروپا ۱۹۹۵–۹۶ را با پیروزی مقابل آژاکس به دست آورد.
در ادامه بازیکنان معروفی مانند زیدان، فیلیپو اینزاگی و ادگار داویدز به ترکیب اضافه شدند. در داخل کشور، یوونتوس عنوان قهرمانی سری آ ۱۹۹۶–۹۷ را کسب کرد، و در سری آ ۱۹۹۷–۹۸ موفق به دفاع از آن شد، سوپرکاپ ایتالیا ۱۹۹۶ را به دست آورد و جام میان‌قاره‌ای ۱۹۹۶ را به‌عنوان دستاورد دیگری به لیست موفقیت‌های خود اضافه کرد. در این بازه زمانی، یوونتوس توانست به دو فینال متوالی لیگ قهرمانان اروپا برسد و در سال‌های ۱۹۹۷ و ۱۹۹۸ به ترتیب با بروسیا دورتموند و رئال‌مادرید به رقابت بپردازد، اما در هر دو با اختلاف کمی قهرمانی را از دست داد.
لیپی در سال ۲۰۰۱ به‌عنوان سرمربی به باشگاه بازگشت و جایگزین کارلو آنچلوتی شد. لیپی انتقالات مهمی از جمله جانلویجی بوفون، داوید ترزگه، پاول ندوِد و لیلیان تورام انجام داد. این حرکت‌های استراتژیک به کسب عنوان قهرمانی سری آ ۲۰۰۱–۲۰۰۲ توسط یوونتوس کمک کرد که نشان‌دهنده اولین قهرمانی آنها از سال ۱۹۹۸ بود، و نیز تأییدیه دوباره از سلطنت یوونتوس در سری آ ۲۰۰۲–۲۰۰۳ بود. یوونتوس همچنین نقش مهمی در فینال ایتالیایی لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۰۳ ایفا کرد، اگرچه در ضربات پنالتی در مقابل میلان قهرمانی را از دست داد. همچنین، همان سال، لیپی پس از کسب عناوین مختلف در باشگاه یوونتوس، به‌عنوان سرمربی تیم ملی ایتالیا انتخاب شد.
دوران کابوس وار کالچو پولی
در سال ۲۰۰۴، فابیو کاپلو به‌عنوان سرمربی تیم انتخاب شد و در دو سال بعد در سری آ قهرمانی را کسب کرد. بااین‌حال، در مه ۲۰۰۶، یوونتوس همراه با چهار باشگاه دیگر در دام کالچو پولی گرفتار شد. این مشکل در ژوئیه به بالاترین نقطه خود رسید که در آن یوونتوس خود را در قسمت پایینی جدول لیگ مشاهده کرد، یکی از عواقب بی‌سابقه آن سقوط به سری بی بود این بار برای اولین‌بار است که این باشگاه به دسته دوم سقوط کرده است. علاوه بر این، عنوان سری آ در فصل ۲۰۰۴–۲۰۰۵ از باشگاه گرفته شد و پس از بررسی‌های قانونی، عنوان سری آ ۲۰۰۵–۲۰۰۶ به تیم سوم جدول یعنی اینترمیلان اعطا شد.
جیانلویجی بوفون، از جمله بازیکنانی بود که پس از سقوط باشگاه به سری بی در سال ۲۰۰۶ در باشگاه ماند. با رفتن تعدادی از بازیکنان کلیدی مانند تورام، زلاتان ابراهیموویچ، امرسون، پاتریک وییرا، فابیو کاناوارو و زامبروتا، بازیکنانی مانند دل پیرو، بوفون، ترزگه و ندووید به همراه با استعدادهای نوظهور مانند جورجیو کیلینی، به باشگاه پایبند ماندند تا باعث بازگشت باشگاه به سری آ شوند. ستارگان طلایی مانند سباستیان جیووینکو و کلاودیو مارکیسیو نیز به ترکیب تیم اول اضافه شدند. با وجود کاهش امتیاز در اول فصل، یوونتوس عنوان کادتی (قهرمانی سری بی) را به دست آورد و به سری آ بازگشت. دل پیرو درخشید و عنوان برترین گلزن با ۲۱ گل را به دست آورد.
با بازگشت به سری آ در فصل ۲۰۰۷–۲۰۰۸، یوونتوس کلاودیو رانیِری را به‌عنوان سرمربی خود انتخاب کرد. او در فصل اولیه بازگشت به لیگ برتر، موفق به کسب مقام سوم شد و یوونتوس به لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۲۰۰۸–۲۰۰۹ راه یافت. در مرحله گروهی در مقابل رئال‌مادرید پیروزی‌هایی را در دو بازی رفت‌وبرگشت کسب کردند. بااین‌حال، در مرحله بعد در بازی مقابل چلسی از رقابت‌ها حذف شدند. پس از یک دوره نتایج نامطلوب، رانیِری اخراج شد که منجر به روی کار آمدن فرارا به‌عنوان سرمربی برای آخرین دو بازی فصل ۲۰۰۸–۲۰۹ سری آ شد. در نتیجه، فرارا در فصل ۲۰۰۹–۲۰۱۰ سرمربی باشگاه باقی ماند.
متأسفانه، دوره مدیریت فرارا به‌عنوان سرمربی یوونتوس موفقیت‌آمیز نبود. یوونتوس از لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۰۹–۲۰۱۰ و کوپا ایتالیا ۲۰۰۹–۲۰۱۰ حذف شد. علاوه بر این، تا پایان ژانویه ۲۰۱۰، تیم در رده ششم جدول رده‌بندی لیگ قرار داشت. این موجب استعفای فرارا شد که منجر به تعیین البرتو زاکرونی به‌عنوان سرمربی موقت شد. با وجود تغییرات، یوونتوس فصل را در رده هفتم سری آ به پایان رساند.
در فصل ۲۰۱۰–۲۰۱۱ سری آ، ژان کلود بلانک از سمت مدیریت باشگاه استعفا داد و آندره آ آنیلی این نقش را به عهده گرفت. یکی از اقدامات آنیلی، آغاز فرآیند تحول بود که شامل جایگزینی زاکرونی و مدیر ورزشی بود. بااین‌حال، تلاش‌های دلنری به دستاوردهای مطلوب منجر نشد و این او را به اخراج کشاند. در نتیجه، آنتونیو کونته، بازیکن سابق و شخصیت محبوب در میان طرفداران، به‌عنوان جانشین دلنری منصوب شد. یک پیشرفت مهم در سپتامبر ۲۰۱۱ رخ داد، زیرا یوونتوس به خانه جدید خود، استادیوم یوونتوس، منتقل شد که از سال ۲۰۱۷ به نام استادیوم آلیانز شناخته می‌شود.
۹ عنوان قهرمانی پیاپی در سری آ ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۰
زیر نظر کونته، یوونتوس در فصل ۲۰۱۱–۲۰۱۲ دست‌به‌کار عجیبی زد و طی این فصل تا پایان بازی‌ها بدون شکست باقی ماند. در طول فصل، تیم در یک رقابت شدید برای صدرنشینی با رقیب شمالی خود، میلان، بود که رقابت برای عنوان قهرمانی شدیدتر شد. یوونتوس در نهایت در هفته ۳۷ ام از مسابقات سری آ با پیروزی ۲-۰ مقابل کالیاری عنوان قهرمانی را کسب کرد. با کسب پیروزی ۳-۱ مقابل آتالانتا در آخرین روز مسابقات، یوونتوس به‌عنوان اولین تیم تاریخ فوتبال شد که در فرمت ۳۸ بازی فصل بدون شکست باقی‌مانده است.
در فصل ۲۰۱۳–۲۰۱۴ سری آ، یوونتوس به ادامه تسلط خود ادامه داد و با کسب ۱۰۲ امتیاز و ۳۳ پیروزی، سومین عنوان متوالی اسکودتو را به دست آورد و رکوردشکنی انجام داد. این عنوان ۳۰ مین قهرمانی رسمی این باشگاه در تاریخ بود. با این دستاورد، آنها در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۳–۲۰۱۴ حذف شدند.
تحت رهبری ماسیمیلیانو آلگری، یوونتوس در فصل ۲۰۱۴–۲۰۱۵ سری آ، با کاپیتانی کیلینی نشان داد که توانایی زیادی برای نشان‌دادن دارد. تیم ۳۱ مین عنوان رسمی خود را کسب کرد و عنوان چهارمین قهرمانی متوالی اسکودتو را به دست آورد. موفقیت‌های داخلی آنها با کسب عنوان دهم کوپا ایتالیا به جلو پیش رفت و این عنوان با تساوی مهیج ۲-۲ در مقابل لاتزیو در فینال کوپا ایتالیا ۲۰۱۵ به دست آمد. این دستاورد منجر به دابل تاریخی یوونتوس شد. یوونتوس توانمندی‌اش در صحنه بین‌المللی را با پیروزی ۳-۲ در مجموع مقابل رئال‌مادرید در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۴–۲۰۱۵ به نمایش گذاشت و به مصاف بارسلونا در برلین رفت. متأسفانه، در مقابل بارسلونا با نتیجه ۳-۱ شکست خوردند.
در فینال کوپا ایتالیا ۲۰۱۶، یوونتوس یک‌بار دیگر پیروز شد و به‌عنوان یازدهم خود دست آورد. این دستاورد نیز آنها را به‌عنوان اولین تیم تاریخ ایتالیا با دستاورد پشت‌سرهم اسکودتو و کوپا ایتالیا تثبیت کرد. در فینال کوپا ایتالیا ۲۰۱۷، یوونتوس با پیروزی ۲-۰ مقابل لاتزیو، عنوان ۱۲ مین کوپا ایتالیا خود را به دست آورد. علاوه بر این، تیم هفتمین قهرمانی متوالی خود در سری آ را به دست آورد و رکوردی جدیدی برای قهرمانی متوالی داخلی به وجود آورد. بااین‌حال، در فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۷ مقابل رئال‌مادرید، یوونتوس بازنده شد.
تسلط یوونتوس ادامه یافت و در فینال کوپا ایتالیا ۲۰۱۸ نیز پیروز شد و عنوان سیزدهم خود را کسب کرد و رکورد قهرمانی‌های متوالی در کوپا ایتالیا را بهبود بخشید. آنها با کسب هفتمین قهرمانی متوالی خود در سری آ تسلط خود را تثبیت کردند. در فینال سوپرکاپ ایتالیا ۲۰۱۹ یوونتوس عنوان هشتمین قهرمانی خود در این مسابقه را به دست آورد و رکورد میلان را در این زمینه شکست داد. در نتیجه، در آوریل ۲۰۱۹، آنها هشتمین عنوان متوالی خود در سری آ را کسب کردند و دوره تاریخی خود را گسترش دادند.
با رفتن آلگری و ورود ساری به‌عنوان سرمربی تیم، موفقیت‌های یوونتوس ادامه یافت و آنها به‌عنوان قهرمانی سری آ ۲۰۱۹–۲۰۲۰ رسیدند و دستاورد بی‌سابقه‌ای به دست آوردند که نه تاج متوالی لیگ سری آ را نشان می‌دهد.
یوونتوس از سال ۲۰۲۰ تا به امروز
در ماه اوت ۲۰۲۰، پس از حذف یوونتوس از مسابقات لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۹–۲۰۲۰ توسط لیون، ساری اخراج شد. همان روز، اعلام شد که بازیکن سابق این تیم، آندره پیرلو به‌عنوان مربی جدید منصوب شده است و قراردادی دو‌ساله امضا کرده است. یوونتوس عنوان نهمین سوپرکاپ ایتالیا را با پیروزی ۲-۰ مقابل ناپولی در ژانویه ۲۰۲۱ کسب کرد. با انتصاب اینترمیلان به‌عنوان قهرمان سری آ ۲۰۲۰–۲۰۲۱، دوره تاریخی یوونتوس از کسب نه تاج متوالی قطع شد. با این حال، تیم در پایان روز آخر لیگ، موفق به کسب رتبه چهارم شد و موفق شد بلیط شرکت در لیگ قهرمانان اروپا فصل بعد را به دست آورد. چهاردهمین عنوان کوپا ایتالیا یوونتوس در فینال کوپا ایتالیا ۲۰۲۱ به دست آمد. پس از این موضوع، در ۲۸ مه ۲۰۲۳، آندره پیرلو نیز اخراج شد و بازگشت آلگری به تیم به‌عنوان سرمربی بر اساس قرارداد چهار ساله پس از دو سال غیبت تأیید شد. فصل ۲۰۲۱–۲۲ برای یوونتوس بدون کسب جام به پایان رسید، که این اولین بار از فصل ۲۰۱۰–۲۰۱۱ بود.
فصل ۲۰۲۲–۲۰۲۳ برای یوونتوس در لیگ قهرمانان اروپا چالش‌برانگیز بود، زیرا تنها سه امتیاز در مرحله گروهی کسب کردند که کمترین امتیاز آنها در این مسابقات بود. با یک پیروزی و پنج شکست، آنها سومین رتبه در مرحله گروهی را کسب کردند و به دلیل تفاضل گل بهتر نسبت به تیم اسرائیلی مکابی به لیگ اروپا سقوط کردند. در نیمه‌نهایی لیگ اروپا در ماه مه ۲۰۲۳، یوونتوس توسط سویا با نتیجه ۲-۱ شکست خورد. در میان این رویدادها، در تاریخ ۲۸ نوامبر ۲۰۲۲، تمام هیئت‌مدیره، از جمله رئیس جدید اندره آ آنیلی، معاون رئیس پاول ندود و مدیرعامل، از موقعیت‌های خود استعفا دادند. سهام‌دار کنترل‌کننده تیم، جیانلوکا فررو را به‌عنوان رئیس هیئت‌مدیره جدید منصوب کرد تا در جلسه سهام‌داران در ژانویه ۲۰۲۳ نقل‌وانتقالات اجرایی انجام دهد.
در آوریل و مه ۲۰۲۲، یوونتوس به علت نقض‌های سود سرمایه‌ای مرتبط با بودجه‌های ۲۰۱۹–۲۰۲۱ در زمان ویروس کووید-۱۹، با جریمه رو به رو شد. در نوامبر، ابتدا ۱۵ امتیاز از آنها کسر شد، که باعث بحران و اعتراضاتی در میان طرفداران یوونتوس شد و باعث به وجود آمدن مشکلاتی در قرارداد های آن ها با Sky Sport و DAZN شد. این تصمیم در تاریخ ۲۰ آوریل ۲۰۲۳ به طور موقت برگردانده شد، اما با تعلیق جریمه جدیدی به مقدار ده امتیاز در تاریخ ۲۲ مه ۲۰۲۳ به تصویب رسید.
