بسیاری از بازیکنان فوتبال به مراحل بالا می‌رسند؛ مانند ستاره آرژانتینی لیونل مسی، مهاجم پرتغالی کریستیانو رونالدو و غیره. اما تنها تعداد کمی از آن‌ها مانند رونالدینیو وارد قلب مردم می‌شوند. از خیابان‌های برزیل تا معروف‌ترین ورزشگاه‌های جهان آوازه و شهرت رونالدینیو را حس کرده‌اند. رونالدینیو یک زندگی حرفه‌ای و پر از دغدغه داشت.
از تجربه اوج افتخار با تیم ملی تا پایانی نه چندان دلچسب و موفق، این بازیکن خلاق برزیلی بدون توجه به لحظه‌ای که در آن بود، همیشه دلیلی برای لبخندزدن داشت و موفق به خنداندن میلیون‌ها طرف‌دار هم شد. در ادامه در بت فوروارد، داستان شگفت‌انگیز او را بررسی خواهیم کرد.
اطلاعات سریع درباره رونالدینیو و زندگی شخصی او
رانالدو ده آسیس موریرا، ملقب به نام رونالدینیو، بازیکن سابق فوتبال برزیلی بود که به عنوان هافبک هجومی در زمین بازی هنرنمایی می‌کرد. او به دلیل توانایی مثال‌زدنی‌اش در دریبل‌زنی و ضربات آزاد، یکی از بهترین بازیکنان تمام دوران به شمار می‌رود. او در جوانی در باشگاه برزیلی گریمیو فوتبال خود را آغاز کرد و سپس در تیم‌هایی مانند پاری‌سن‌ژرمن، بارسلونا، آث‌میلان، فلامینگو، اتلتیکو مینیرو، کرترو، و فلومیننزه بازی کرد.
همچنین، او در بازی‌های زیادی با تیم ملی برزیل به میدان رفت و با آن‌ها یک جام جهانی را به دست آورد. رونالدینیو یک بار برنده توپ طلا نیز شد و برای رسیدن به قله موفقیت، دوران سختی را تجربه کرد. او همیشه خانواده‌اش را نزدیک به خود نگه داشت.
- نام واقعی او رانالدو ده آسیس موریرا است. او در تاریخ ۲۱ مارس ۱۹۸۰ در پورتو آلگره، پایتخت ایالت ریو گراندو دو سول برزیل متولد شد.
- مادر او دونا میگلینا نام داشت، یک فروشنده که تحصیلات خود را به‌عنوان پرستار ادامه داده بود، و پدر او جوآو ده آسیس موریرا نام داشت که کارگر کارگاه کشتی‌سازی بود و سابقه بازی در فوتبال هم داشت.
- برادر بزرگ‌تر او، روبرتو ده آسیس به‌عنوان مشاور او عمل می‌کرد و خواهرش، دیزی ده آسیس موریرا، هماهنگ‌کننده رسانه‌ای او بوده است.
- رونالدینیو یک پسر به نام ژائو دارد که به یاد پدربزرگش نام‌گذاری شده است.
- وی از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۷ با ژاناینا مندز، مادر پسرش در رابطه بود.
- او با چندین زن در ارتباط بود؛ ولی شایعاتی که ادعا می‌کرد او در سال ۲۰۱۸ همزمان با دو زن ازدواج کرده بود را رد کرد.
کودکی رونالدینیو
تراژدی در کودکی
پیش از اینکه رونالدینیو به یک ستاره جهانی تبدیل شود، باید درباره دوران کودکی پر از مشکلات و سختی‌های زود هنگامی که او در زندگی داشت، صحبت کرد. او در یکی از خطرناک‌ترین مناطق پورتو آلگره متولد و بزرگ شد، اما خانواده‌اش وقتی برادرش روبرتو با باشگاه گریمیو قرارداد امضا کرد به یک منطقه بهتر از شهر نقل مکان کردند.
متأسفانه، خانه جدیدشان همچنان یکی از لحظات سخت در زندگی او را به همراه داشت. وقتی رونالدینیو تنها هشت‌سال داشت، پدرش جائو پس از اینکه سرش ضربه خورد در استخر غرق شد و درگذشت. روبرتو، نه سال از رونالدینیو بزرگ‌تر بود؛ اما هنوز هم نوجوان بود؛ ولی آرزوی فوتبالی خود را رها کرد تا از خانواده‌اش مراقبت کند.
از فوتسال به فوتبال
این اتفاق اجازه داد که برادر کوچک‌ترش به فوتبال راه پیدا کند. او به عنوان کوچک‌ترین و جوان‌ترین بازیکن معمولاً در هر جایی که بازی می‌کرد، او را رونالدینیو صدا می‌زدند. وی در دوران کودکی فوتسال و فوتبال ساحلی بازی می‌کرد و بعداً حرکات مشهور خود را به فوتبال حرفه‌ای برد.
سال‌های ابتدایی و آغاز حرفه رونالدینیو
شروع فوتبال حرفه‌ای با گریمیو (۱۹۹۸)
همانند برادر بزرگترش، روبرتو، رونالدینیو قرارداد اول خود را با گریمیو امضا کرد و طولی نکشید که در سن ۱۷ سالگی در یک بازی کوپا لیبرتادورس در سال ۱۹۹۸ به زمین فرستاده شد و اولین بازی حرفه‌ای خود را انجام داد. او در سال بعد، یک‌فصل پر فروغ داشت و ۵۸ گل و ۲۰ پاس گل را به ثبت رساند که توجه باشگاه‌های بزرگ اروپایی را جلب کرد.
انتقال به اروپا (۲۰۰۱)
آرسنال نزدیک به انتقال این ستاره برزیلی بود؛ اما مشکل جزئی در هنگام ثبت قرارداد باعث شد که این انتقال نهایی نشود. در آن زمان، رونالدینیو تعداد بازی‌های بین‌المللی کافی برای دریافت مجوز کار برای بازیکنان غیراروپایی را نداشت. اما شانس بزرگ او در همان نزدیکی بود، زیرا پاریسن ژرمن موفق به جذب او شد.
دوران حرفه‌ای رونالدینیو
پاری‌سن‌ژرمن (۲۰۰۳-۲۰۰۱)
پی‌اس‌جی اولین باشگاه اروپایی بود که به اعجوبه برزیلی فرصت بازی داد. رونالدینیو قرارداد پنج‌ساله‌ای با این باشگاه فرانسوی امضا کرد و در سال اولش در فرانسه عملکرد خوبی داشت و در ۴۰ بازی ۱۳ گل و ۷ پاس گل به ثبت رساند. در آن زمان سرمربی پی‌اس‌جی، لوئیس فرناندز از عدم تعهد رونالدینیو به تیم شکایت می کرد.
بااین‌حال، در فصل بعد به رونالدینیو شماره ۱۰ داده شد. عملکرد او مشابه سال قبل بود و به پاریس کمک کرد تا به فینال کوپا فرانسه برسد. با این حال، عملکرد او برای قهرمانی پاریس کافی نبود و تیم نتوانست در یک رقابت اروپایی شرکت کند، به همین دلیل او تصمیم گرفت باشگاه را ترک کند.
بارسلونا (۲۰۰۸-۲۰۰۳)
باشگاه فوتبال بارسلونا از منچستریونایتد پیشنهاد بیشتری برای جلب رونالدینیو ارائه داد و او با ۳۲.۲۵ میلیون یورو قرارداد پنج‌ساله‌ای با غول اسپانیایی امضا کرد. این تصمیم بهترین تصمیم در حرفه رونالدینیو به‌حساب می‌آید. او در فصل دوم خود عنوان قهرمانی لالیگا و جایزه بهترین بازیکن فیفا را به دست آورد. در فصل ۰۶-۲۰۰۵ او برترین عملکرد حرفه‌ای خود را داشت و به‌عنوان بهترین بازیکن جهان شناخته شد.
در همین سال رونالدینیو موفق به ثبت ۲۶ گل شد و خود را به‌عنوان بهترین بازیکن جهان به نمایش گذاشت. سطح او به‌گونه‌ای بود که بارسلونا لالیگا و لیگ قهرمانان را به دست آورد و حتی طرفداران رئال‌مادرید در یک ال‌کلاسیکو به تشویق او پرداختند. علاوه بر این، رونالدینیو پس از رساندن بارسلونا به قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا بعد از ۱۴ سال، جایزهٔ توپ طلا و سال یوفا را دریافت کرد.
او در سال بعد نیز رکوردهای خوبی از خود به‌جای گذاشت، اما حضور او در بارسلونا کم‌رنگ شده بود. رونالدینیو در آخرین سال نه‌چندان موفق خود در باشگاه به دلیل مصدومیت‌های متعدد کمتر به میدان رفت و بازیکنی جوان به نام لیونل مسی در حال ظهور بود. رونالدینیو به نظر می‌رسید تعهدی که در فصل‌های پیش به باشگاه داشت را از دست داده است و انگیزه‌اش برای بازی در بارسلونا کاهش یافته بود.
آث‌میلان (۲۰۱۱-۲۰۰۸)
آنچه بعد از این می‌خوانید، متعلق به دورانی خواهد بود که رونالدینیو به باشگاه قدرتمند ایتالیا، آث میلان پیوست اما نتوانست عملکرد درخشان خود در بارسلونا را تکرار کند پس از یک فصل نسبتاً معمولی با روسونری، رونالدینیو در فصل ۱۰-۲۰۰۹ به بهترین عملکرد خود بازگشت و بیشترین پاس گل را در سری آ را به دست آورد. او در نیم فصل باشگاه میلان را ترک کرد که در همان فصل میلان موفق به کسب عنوان قهرمانی سری آ نیز شد.
بازگشت به برزیل: فلامینگو (۲۰۱۲-۲۰۱۱)
با رسیدن به ۳۱ سالگی، دوران حرفه‌ای رونالدینیو در اروپا به پایان رسید. با نزدیک شدن به جام جهانی ۲۰۱۴، رونالدینیو با هدف به دست آوردن تایم کافی بازی برای حضور در تیم ملی به برزیل به فلامینگو پیوست.
رونالدینیو به جای اینکه به باشگاه قدیمی خود گریمیو بپیوندد، با فلامینگو قرارداد امضا کرد. در حالی که او شروع فوق‌العاده‌ای داشت و در اولین سال خود در باشگاه جام قهرمانی کاریوکا را به دست آورد، اما قرارداد خود را به علت بدهی چهار ماهه فسخ کرد.
اتلتیکو مینیرو (۲۰۱۴-۲۰۱۳)
قسمت بعدی فوتبالی این ستاره برزیلی با اتلتیکو مینیرو بود که با یک توافق شش ماهه به این تیم پیوست و به‌جای شماره ۱۰، شماره ۴۹ را به‌افتخار سال تولد مادرش انتخاب کرد. پس از یک‌فصل موفق در برزیل رونالدینیو توانست جایزه بهترین بازیکن سال برزیل را به دست آورد، او باشگاه را در قهرمانی جام لیبرتادورس در سال ۲۰۱۳ رهبری کرد.
اتلتیکو مینیرو بعداً در نیمه‌نهایی جام باشگاه‌های جهان در سال ۲۰۱۳ توسط راجا کازابلانکا شکست خورد، اما رونالدینیو قرارداد خود را با این تیم تمدید کرد. این تمدید زیاد دوام نداشت و او در ژوئیه ۲۰۱۴ بعد از قهرمانی در جام ریکوپا آمریکای جنوبی تیم را ترک کرد.
کوئرتارو (۲۰۱۵-۲۰۱۴)
در سن ۳۴ سالگی، او به تیم کوئرتارو منتقل شد. رونالدینیو علاقه مردم مکزیک به خودش را احساس کرد و از ماندن در این کشور لذت می‌برد. به علاوه، او تیم خود را به فینال پلی‌آف در سال ۲۰۱۵ هدایت کرد.
فلومیننزه (۲۰۱۵)
رونالدینیو در جولای ۲۰۱۵ به کشور خود بازگشت تا در باشگاه فلومیننزه بازی کند. اما فقط دو ماه بعد، قرارداد او با توافق مشترک لغو شد. مدیر ورزشی تیم گفت که خود رونالدینیو اعتراف کرد که احساس می‌کند نمی‌تواند به شکلی که می‌خواهد بازی کند.
حضور رونالدینیو در تیم ملی برزیل
صعود به صحنه بین‌المللی
رونالدینیو نیز مشکلاتی را برای حضور پایدار در سطح بین‌المللی داشت. او اولین بازی بین‌المللی خود را در سن ۱۵ سالگی در سال ۱۹۹۵ انجام داد و اولین موفقیت خود را با تیم زیر ۱۷ سال در مسابقات جام جهانی سال ۱۹۹۷ در مصر کسب کرد. وی برای اولین‌بار در تاریخ ۲۶ ژوئن ۱۹۹۹ به تیم ملی دعوت شد و همان سال کوپا آمریکا را با تیم ملی برزیل به دست آورد.
رونالدینیو با ادامه پیشرفت در تیم ملی در جام کنفدراسیون‌های فیفا در سال ۱۹۹۹، به‌عنوان برترین گلزن تورنمنت درخشید. در سال بعد، او تیم زیر ۲۳ساله برزیل را در بازی‌های پیش از المپیک سال ۲۰۰۰ با ۹ گل در هفت بازی رهبری کرد. برزیل در سیدنی نتوانست از مرحله یک‌چهارم نهایی صعود کند، اما روزهای بزرگی برای رونالدینیو در راه بود.
موفقیت در جام جهانی ۲۰۰۲
با تشکیل یک مثلث هجومی قدرتمند با رونالدو به‌عنوان یکی از بهترین مهاجمان جهان و ریوالدو به‌عنوان یک ستاره، رونالدینیو در جام جهانی ۲۰۰۲ کره و ژاپن شرکت کرد و به‌عنوان یکی از مهم‌ترین بازیکنان در قهرمانی برزیل هنرنمایی کرد. وقتی تیمش در مرحله یک‌چهارم نهایی مقابل انگلستان عقب افتاد، او با زدن دو گل در برگرداندن نتیجه بازی نقش بسزایی داشت. او همچنین در آن بازی کارت قرمز گرفت؛ اما این موضوع اهمیت چندانی نداشت.
افت در تیم ملی برزیل
با اینکه رونالدینیو در جام کنفدراسیون‌های فیفا در سال ۲۰۰۵ عملکرد درخشانی داشت، اما دیگر هرگز همان رونالدینیو واقعی در تیم ملی برزیل نشد. با وجود تبلیغات ویژه نایکی قبل از جام جهانی ۲۰۰۶ و هیجان اطراف او، عملکرد رونالدینیو در آلمان بسیار کم‌فروغ بود. برزیل در مرحله یک‌چهارم نهایی مقابل فرانسه شکست خورد و از آن زمان هیچ‌چیز برای رونالدینیو مثل قبل نشد.
بعد از رهبری تیم المپیک که مدال برنز پکن را در سال ۲۰۰۸ به دست آورد، رونالدینیو در دو جام جهانی بعدی به تیم ملی دعوت نشد و از فوتبال بازنشسته شد. به طور کلی، این یک دوران خارق العاده در تیم ملی با ۳۳ گل در ۹۷ بازی برای رونالدینیو بود.
دلایل ترک فوتبال توسط رونالدینیو
پس از چند سال فوتسال در هند، رونالدینیو در تاریخ ۱۶ ژانویه ۲۰۱۸ اعلام کرد که از فوتبال بازنشسته می‌شود، این اعلام از طریق برادر و نماینده وی، روبرتو، انجام شد. در سن ۳۸ سالگی، او احساس می‌کرد که دیگر انرژی و توانمندی لازم برای ادامهٔ حرفه‌ای ورزشی را مانند قبل ندارد.
جوایز رونالدینیو
رونالدینیو را می‌توان به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان فوتبال با جوایز و جام‌های غیرقابل‌تصور به شمار آورد. او با تیم ملی موفقیت‌های زیادی را به دست آورد و همچنین در سطح باشگاهی به تجربیات پر آوازه دست‌یافت و عملکرد فوق‌العاده‌اش برای او جوایز فردی معتبری را فراهم آورد.
عناوین باشگاهی رونالدینیو
کوپا سول (۱۹۹۹)، کامپیوناتو گائوچو (۱۹۹۹)، لالیگا (۰۵-۲۰۰۴، ۰۶-۲۰۰۵)، سوپرکاپ اسپانیا (۲۰۰۵، ۲۰۰۶)، لیگ قهرمانان اروپا (۰۶-۲۰۰۵)، سری آ (۱۱-۲۰۱۰)، کامپیوناتو کاریوکا (۲۰۱۱)، کامپیوناتو مینیرو (۲۰۱۳)، کوپا لیبرتادورس (۲۰۱۳)، کوپا آمریکا جنوبی (۲۰۱۴)
جوایز بین‌المللی
جام جوانان زیر ۱۷ سال آمریکا (۱۹۹۷)، جام جهانی زیر ۱۷ سال (۱۹۹۷)، تورنمنت پیش از المپیک (۲۰۰۰)، مدال برنز المپیک (۲۰۰۸)،کوپا آمریکا (۱۹۹۹)، جام جهانی (۲۰۰۲)، جام ملت‌های فیفا (۲۰۰۵)
جوایز فردی
بهترین گلزن باشگاهی ( ۱۹۹۹)، توپ طلا جام ملت‌های فیفا (۱۹۹۹)، کفش طلا جام ملت‌های فیفا (۱۹۹۹)، تیم سال آمریکای جنوبی (۱۹۹۹)، بهترین گلزن تورنمنت پیش از المپیک (۲۰۰۰)، بولا دی پراتا (۲۰۰۰، ۲۰۱۱، ۲۰۱۲)، تیم ستارگان جام جهانی (۲۰۰۲)، گل سال لیگ ۱ (۲۰۰۳)، جایزه دون بالون (۰۴-۲۰۰۳، ۰۶-۲۰۰۵)، بازیکن سال فیفا (۲۰۰۴، ۲۰۰۵)، تیم سال یوفا (۲۰۰۴، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶)، توپ طلا (۲۰۰۵)، عضو تیم سال فیفا (۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۷)، عضو تیم سال یوفا (۰۶-۲۰۰۵)، بیشترین پاس گل لالیگا (۰۶-۲۰۰۵)، بیشترین پاس گل لیگ قهرمانان اروپا (۰۶-۲۰۰۵)، بیشترین پاس گل سری آ (۱۰-۲۰۰۹)، تیم سال سری آ برزیل (۲۰۱۱، ۲۰۱۲)، بیشترین پاس گل سری آ برزیل (۲۰۱۳)، بهترین گلزن جام لیبرتادورس (۲۰۱۲، ۲۰۱۳)، بهترین گلزن جام باشگاه‌های جهان (۲۰۱۳)، بازیکن سال فوتبال آمریکای جنوبی (۲۰۱۳)
سخن پایانی
اگرچه برزیل تعداد بی‌شماری استعدادهای جوان از جمله بازیکنانی مانند پله به جامعه فوتبال عرضه کرده است، اما رونالدینیو شاید محبوب‌ترین بازیکن برزیلی تا اکنون باشد. تنها جادوی وی در زمین نبود، بلکه شخصیت وی در داخل و خارج از زمین، طرفداران فوتبال را عاشق این اسطوره برزیلی کرده است.
