این فهرست ۱۰ بازیکن برتر بسکتبال جهان که در مجله بت فوروارد آماده شده است طبیعتا کاملا سلیقه‌ای است و نباید بیش از حد جدی گرفته شود مگر این که با ما هم‌عقیده باشید! در آن صورت، این شاید بهترین مطلبی باشد که تاکنون نوشته‌ایم. این فهرست در ابتدا در آوریل ۲۰۱۴ منتشر شد. در فوریه ۲۰۲۳، لبران جیمز توانست از کریم عبدالجبار پیشی بگیرد و به عنوان برترین گل‌زن و بازیکن برتر بسکتبال تاریخ لیگ NBA شناخته شود.
۱۰. کریم عبدالجبار
بازیکن برتر بسکتبال
بازیکن برتر بسکتبال و برترین گل زن تاریخ لیگ NBA فقط دهمین بازیکن برتر تاریخ است.
در حالی که کریم عبدالجبار در دوران بازی خود موفق شد ۳۸٬۳۸۷ امتیاز فوق‌العاده به‌دست آورد، نمی‌توان نادیده گرفت که بخش قابل‌توجهی از دوران حرفه‌ای‌اش را در کنار دو تا از بهترین پاسورهای تاریخ یعنی اسکار رابرتسون و مجیک جانسون بازی کرده است.
همچنین آمار درخشان او تا حدی به دلیل طولانی بودن دوران حضورش در لیگ NBA است. (حدود بیست سال)
همچنین بخوانید: ۱۰ واقعیت باورنکردنی بسکتبال در طول تاریخ
با این حال، او قدرتی توقف‌ناپذیر بود که بیش از دو دهه بر بسکتبال سلطه داشت و شوت معروف اسکای‌هوک را به حد کمال رساند؛ حرکتی که هنوز هم یکی از زیباترین و نمادین‌ترین شوت‌های تاریخ بسکتبال به‌شمار می‌رود.
افزون بر همه این‌ها، کریم عبدالجبار در دنیای سینما هم خوش درخشید از بازی طنزآمیزش در فیلم Airplane! گرفته تا مبارزه معروفش با بروس لی در فیلم Game of Death و همین باعث شده که جذاب‌ترین چهره این فهرست لقب بگیرد.
۹. تیم دانکن
با اینکه همیشه طرفدار سرسخت تیم‌های ورزشی شهر سیاتل بوده‌ایم، در اواخر دهه ۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ مدتی شیفته تیم سن‌آنتونیو اسپرز شدیم. درست است، بازی‌های آن‌ها آن‌قدر آهسته و محتاطانه بود که بیشتر تماشاگران تا کوارتر سوم خوابشان می‌برد، اما در میان امتیازهای کم و نتایج خسته‌کننده ۷۸ بر ۷۱، همیشه چیزی واقعا زیبا پنهان بود: شوت بانکی تیم دانکن.
در دوران اوجش، دانکن که لقب معروف «بزرگِ اصول‌گرا» را از شکیل اونیل دریافت کرده بود یکی از منظم‌ترین و بی‌نقص‌ترین بازیکنان تاریخ بسکتبال به شمار می‌رفت. سبک بازی ساده و بدون هیاهو و شخصیت آرام او باعث شد که شاید به اندازه دیگر بزرگان تاثیر فرهنگی نداشته باشد، اما ۴ قهرمانی NBA، ۱۴ حضور در بازی آل‌استار و ۲ عنوان باارزش‌ترین بازیکن لیگ (MVP) گواهی روشن بر توانایی خارق‌العاده و ثبات مثال‌زدنی او در زمین بازی هستند.
۸. شکیل اونیل
در سمت دیگر طیف بازی‌های زیبا و تکنیکی نسبت به تیم دانکن، شکیل اونیل قرار دارد. جایی که تیمی با مهارت و حرکات پاهای عالی به آرامی حریف را در پست پشت سر می‌گذاشت، شکیل اغلب از جثه عظیم خود (۲۱۷ سانتی‌متر قد و ۱۴۳ کیلوگرم وزن) برای پیشروی و رسیدن به سبد استفاده می‌کرد.
وقتی به سبد می‌رسید، با دانک‌های قدرتمند و پرانرژی خود امتیاز کسب می‌کرد؛ استراتژی‌ای که به او کمک کرد ده بار در طول دوران حرفه‌ای خود در NBA در صدر درصد شوت‌های موفق قرار بگیرد. اما اونیل تنها قدرت بدنی نبود؛ او برای یک مرد غول‌پیکر، حرکات نرم و ظریفی داشت و در شوت‌های کوتاه‌برد نیز مهارت و دقت قابل‌توجهی از خود نشان می‌داد. البته در مورد پرتاب‌های آزاد او داستان متفاوت بود…
بازیکن برتر بسکتبال
۷. لری برد
لری برد یکی از رقیب‌های سرسخت و بهترین کسانی که در NBA اهل صحبت‌های تحریک‌آمیز (smack-talk) بودند به شمار می‌رفت. برد، که اعتمادبه‌نفس فوق‌العاده‌ای داشت، احتمالا سریع‌ترین رهاسازی توپ در میان تمام بازیکنان تاریخ بسکتبال را دارا بود و اغلب بلافاصله پس از پرتاب، به مدافع خود نشان می‌داد که توپ وارد سبد خواهد شد.
در دوران حرفه‌ای ۱۳ ساله و البته کوتاه‌شده به دلیل مصدومیت، او موفق شد ۳ حلقه قهرمانی و ۱۲ حضور در بازی‌های آل‌استار را به دست آورد.
علاوه بر این، رقابت افسانه‌ای او با مجیک جانسون که بعدا در این فهرست با او آشنا خواهید شد در دهه ۱۹۸۰، بسکتبال را به سطحی بی‌سابقه از محبوبیت ملی رساند؛ محبوبیتی که ورزش تا امروز آن را حفظ کرده است.
۶. بیل راسل
بیل راسل، سنتر افسانه‌ای تیم بوستون سلتیکس در اواسط دهه ۱۹۶۰، یکی از بزرگ‌ترین برندگان تاریخ NBA بود. او در طول ۱۳ فصل حضورش در سلتیکس، تنها در دو فصل نتوانست قهرمانی لیگ را تجربه کند.
بله، در آن دوران لیگ NBA شامل ۸ تا ۱۴ تیم بود و بنابراین کسب قهرمانی برای یک تیم کمی ساده‌تر به نظر می‌رسید، اما این واقعیت هیچ‌گاه دستاوردهای تاریخی راسل را کم‌اهمیت نمی‌کند. پیش از پیوستن او، سلتیکس ۱۰ فصل بدون حضور در سری فینال قهرمانی را تجربه کرده بودند، اما در سال نخست حرفه‌ای‌اش، راسل مسیر تیم را کاملا تغییر داد و سلتیکس را به پرقهرمان‌ترین تیم تاریخ NBA تبدیل کرد.
اما او تنها به دلیل برنده بودن در این فهرست قرار نگرفته است. راسل یکی از قدرتمندترین مدافعان تاریخ بسکتبال بود و ارزش بلاک شات‌ها را دوباره تعریف کرد، علاوه بر آن که به طور متوسط ۲۲.۵ ریباند در هر بازی کسب می‌کرد آماری شگفت‌انگیز که نشان‌دهنده برتری مطلق او در زمین است.
۵. اسکار رابرتسون
این بازیکن شخصیتی واقعا افسانه‌ای در تاریخ بسکتبال است. شاید بسیاری از ما بازی‌های او را از ندیده باشیم، اما آمار عملکردش آن‌قدر چشمگیر است که تصور دیدن او در میدان بازی هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد. در فصل ۱۹۶۱–۶۲، اسکار رابرتسون، که با لقب «بیگ او» شناخته می‌شود، به طور میانگین در هر بازی یک تریپل‌دابل کامل ثبت کرد: ۳۰.۸ امتیاز، ۱۲.۵ ریباند و ۱۱.۴ پاس گل.
علاوه بر دستاوردهای فوق‌العاده‌اش در میدان، رابرتسون که ۱۲ بار در تیم آل‌استار حضور داشت، با طرح یک دادخواست ضدانحصار، زمینه را برای آزادسازی واقعی بازیکنان در لیگ NBA فراهم کرد؛ اقدامی که به اندازه مهارت‌های درخشان او در زمین بازی تحسین‌برانگیز است.
بازیکن برتر بسکتبال
۴. ویلت چمبرلین
ویلت چمبرلین، یکی از بزرگ‌ترین بازیکنان هجومی تاریخ بسکتبال، از سال ۱۹۶۵ تا ۱۹۶۸ برای تیم فیلادلفیا سونتی‌سیکسِرز بازی کرد و در سال ۱۹۶۵ در مقابل بیل راسل از بوستون سلتیکس به میدان رفت. هرچند چمبرلین در دوره‌ای بازی می‌کرد که بازیکنان پست کوتاه‌تر بودند و بسکتبال آن زمان جذابیت‌های ورزشی امروز را نداشت، اما او چنان سلطه بی‌رقیبی بر بازی داشت که جایگاهش در پنج بازیکن برتر تاریخ کاملا سزاوار است.
در تاریخ NBA، چهار فصل با بالاترین میانگین امتیاز را ویلت چمبرلین به نام خود ثبت کرده است و این در چهار فصل نخست حرفه‌ای‌اش اتفاق افتاده است. بارزترین دستاورد او در تاریخ ۲ مارس ۱۹۶۲ رخ داد، زمانی که باورنکردنی ۱۰۰ امتیاز در یک بازی ثبت کرد؛ رکوردی که احتمالا هرگز شکسته نخواهد شد.
علاوه بر مهارت فوق‌العاده در کسب امتیاز، چمبرلین تنها بازیکنی است که در طول حرفه‌ای خود میانگین ریباند بیشتری از بیل راسل (۲۲.۹) داشت و در عین حال بیشترین میانگین دقایق بازی در هر مسابقه تاریخ لیگ (۴۵.۸ دقیقه) را نیز به نام خود ثبت کرد.
تنها یک فصل در دوران ۱۴ ساله حرفه‌ای که او آل‌استار نشد، سال ۱۹۷۰ بود، فصلی که به دلیل مصدومیت تنها ۱۲ بازی فصل عادی حضور داشت، اما با بازگشتش توانست تیمش را تا فینال NBA هدایت کند.
۳. مجیک جانسون
مجیک جانسون یکی از شاداب‌ترین و جذاب‌ترین شخصیت‌ها در تاریخ NBA بود و جذابیت و شخصیت دلنشین او نقش مهمی در افزایش چشمگیر محبوبیت لیگ در دهه ۱۹۸۰ داشت. اما او فراتر از یک لبخند خیره‌کننده بود.
مهارت فوق‌العاده جانسون در پاس‌کاری و خلق موقعیت برای هم‌تیمی‌ها زمینه‌ساز دوران مشهور «شو تایم» لس‌آنجلس لیکرز شد، تیمی که در ۱۳ سال حضور او پنج قهرمانی کسب کرد. جانسون با قد ۶ فوت و ۹ اینچ، بلندترین پوینت‌گارد تاریخ NBA محسوب می‌شود و نه تنها بهترین میانگین پاس گل در هر بازی تاریخ لیگ (۱۱.۲ پاس) را ثبت کرد، بلکه بازی همه‌جانبه و قدرتمندی نیز داشت.
در بازی ششم فینال NBA سال ۱۹۸۰، او جایگزین کریم عبدالجبارِ مصدوم در پست سنتر شد و در ۲۰ سالگی، آن هم به‌عنوان یک تازه‌کار، تیمش را به قهرمانی رساند.
همچنین بخوانید: شرط بندی اور آندر در بسکتبال چیست
علاوه بر دستاوردهای ورزشی، جانسون بیش از دو دهه است که با HIV مبارزه کرده، به کاهش انگ و تبعیض نسبت به ایدز کمک کرده و کارآفرینی در مناطق کم‌برخوردار راه‌اندازی کرده است تا به احیای شهری کمک کند؛ موضوعی که هرچند ارتباطی با جایگاه او در این فهرست ندارد، اما شگفت‌انگیز و الهام‌بخش است.
۲. مایکل جردن
بازیکن برتر بسکتبال
می‌دانیم که با گفتن این جمله که «هیس ایرنس» (لقب مایکل جردن) بهترین بازیکن تاریخ نیست ممکن است دل طرفداران وفادار شیکاگو بولز را بشکنیم، اما راستش ما این نظر را داریم.
اشتیاق افسانه‌ای او برای بهترین بودن باعث شد که:
-
۶ قهرمانی NBA
-
۵ عنوان MVP
-
حضور در تمام فصل‌های کامل آل‌استار
-
و شاید بهترین مدافع تاریخ باشد.
علاوه بر این، میانگین ۳۰.۱ امتیاز در هر بازی او، بالاترین میانگین امتیاز تاریخ NBA است.
اما، مایکل جردن در کنار یک استعداد دیگر از ۲۵ بازیکن برتر تاریخ یعنی اسکاتی پیپن بازی می‌کرد و در پربازده‌ترین سال‌هایش توسط فیل جکسون، نابغه استراتژیک هدایت می‌شد. او شگفت‌انگیز بود، اما کمک زیادی دریافت می‌کرد حداقل بیش از آخرین بازیکن این فهرست.
۱.لبرون جیمز
بازیکن برتر بسکتبال
در واقع بهترین بازیکنی است که تاکنون در زمین بسکتبال بازی کرده است. لبرون جیمز کارهایی انجام می‌دهد که به نظر فراتر از توان انسانی می‌رسند. او از بسیاری بازیکنان NFL بلندقدتر است، با این حال، او حرکاتی نرم و ظریف دارد که یادآور چابک‌ترین گاردهای بسکتبال است.
جیمز نه‌تنها فشار سنگین لقبی را که در نوجوانی از سوی مجله Sports Illustrated با عنوان «انتخاب‌شده» دریافت کرده بود تجربه کرد، بلکه فراتر از تمام انتظارات نیز ظاهر شد. در حالی که ستارگان بزرگ پیش از او نیز شگفت‌انگیز بودند، هیچ‌یک هرگز با فشار بی‌وقفه و دائمی رسانه‌های قرن بیست‌ویکم روبه‌رو نشده بودند؛ اما جیمز توانست این چالش را با مهارتی مثال‌زدنی مدیریت کند.
در طول دوره انتشار این فهرست، جیمز به طور میانگین ۲۷.۵ امتیاز، ۷.۲ ریباند و ۶.۹ توپ‌ربایی در هر بازی داشته است و بر خلاف اسکار رابرتسون، این آمار را در برابر تیم‌های پر از ورزشکاران نخبه ثبت کرده، نه بازیکنانی که در بین نیمه‌ها سیگار می‌کشیدند.
وقتی برخی او را به خاطر عدم کسب قهرمانی در اوایل دوران حرفه‌ای‌اش نقد می‌کردند، فراموش می‌کردند که در ۲۲ سالگی تقریبا به تنهایی تیم کم‌توان کلیولند کاوالیرز را به فینال NBA ۲۰۰۷ رساند. و البته بعد از آن، دو قهرمانی به همراه میامی هیت کسب کرده است.
او نه تنها دستاوردهایی بی‌سابقه ثبت کرده، بلکه بازی خود را همواره بهبود بخشیده و نقاط ضعف قبلی را رفع کرده است. تقریبا همه چیزهایی که از بهترین بازیکن تاریخ و بازیکن برتر بسکتبال انتظار می‌رود، در او وجود دارد.
جمع‌بندی بازیکن برتر بسکتبال
بسکتبال همیشه با ستاره‌های افسانه‌ای خود شناخته شده و هر بازیکن با مهارت و شخصیت منحصر به فردش، تاریخ این ورزش را شکل داده است. از بیل راسل، مدافع بی‌رقیب و قهرمان چندین دوره، تا ویلت چمبرلین، تسلط شگفت‌انگیز در امتیازگیری و ریباند، هر یک نقشی کلیدی در پیشرفت بسکتبال داشته‌اند.
بازیکنانی مانند لری برد و مجیک جانسون نه تنها در زمین بازی درخشیدند، بلکه با رقابت‌های تاریخی و نمایش‌های جذاب، محبوبیت بسکتبال را در سطح ملی و جهانی افزایش دادند. اسکار رابرتسون با ترپل‌دابل‌های تاریخی و مبارزات حقوقی خود برای آزادسازی بازیکنان، و شکیل اونیل با قدرت و جثه استثنایی، هر یک سبک منحصر به فردی به بازی افزودند.
در عصر مدرن، مایکل جردن به نماد رقابت، حرفه‌ای‌گری و برتری در بسکتبال تبدیل شد و لبرون جیمز با مهارت‌های خارق‌العاده، تطبیق‌پذیری و مدیریت فشارهای رسانه‌ای، نسل جدیدی از ستاره‌ها را الهام بخشیده است.
این بازیکنان، با دستاوردهای فردی و تیمی، شوت‌های به یادماندنی و تاثیرات فرهنگی و اجتماعی خود، نشان دادند که بسکتبال فراتر از یک ورزش است و ترکیبی از مهارت، هوش، رقابت و شخصیت است که آن را به یک پدیده جهانی تبدیل کرده است.
