فوتبال با چاشنی ماجراجویی
اپیزود اول:
بی‌برنامگی و ورزشگاه‌های نیمه‌کاره
رفقا، بریم سراغ فوتبال ایران که همیشه پر از سورپرایزه! اول از همه سراغ ورزشگاه‌های ایران بریم. استادیوم آزادی، نماد غرور فوتبال کشور، الان شبیه یه پارک و سوژه تخریب و نوسازی شده. یه روز نیمه غربی رو نو می‌کنن، یه روز نیمه شرقی رو خراب می‌کنن. طرفدارا فقط می‌خوان یه بازی بدون دردسر ببینن، ولی انگار هر فصل یه تور خونه به دوشی فوتبال داریم.
مدیر کل تربیت بدنی استان تهران هم خلاقیت به خرج داده و با اعتماد به نفس، ورزشگاه تختی رو به ومبلی تشبیه کرده! خلاصه، فوتبال در ایران یعنی موج‌سواری روی بتن و کلنگ، پس تا وقتی یه مدیر شجاع و کارآمد پیدا بشه و یه پروژه درست بسازه، بهتره صندلی خونتون رو محکم بچسبید.
ورزشگاه های نیمه کاره و وی ای آر ایرانی
اما آزادی تنها نیست؛ ورزشگاه‌های اکباتان، قلعه حسن خان و سایر ورزشگاه‌ها هم داستان خودشونو دارن. بعضی‌هاشون کهنه و نیمه‌متروکه، بعضی‌هاشون هم تازه ساخته شدن ولی هنوز مثل پازل ناقص باقی موندن. یعنی شما وارد میشی، یه نگاه می‌ندازی، می‌بینی سکوها تکمیل نیست، تابلوها خاموشه، و تنها چیزی که روشنه، حس ناامیدیه. خلاصه، اگه یه روز بخوای بری یه بازی تو یه ورزشگاه به حساب سالم هم که ببینی، بهتره یه کلاه ایمنی همراهت داشته باشی، وگرنه ممکنه یه تیکه بلوک یا سیمان هدیه بگیری.
از طرف دیگه، تیم‌های پرطرفدار مثل استقلال و پرسپولیس هر فصل باید بین استادیوم‌های نیمه‌کاره خونه به دوش باشن. یعنی یه هفته آزادی، یه هفته تختی، یه هفته قلعه حسن خان و نتیجه؟
خود بازیکنا هم نمیدونن بازی بعدیشون کجاس چه برسه به هوادارا
اپیزود دوم:
وی اِی آر در لیگ ایران؛ از عدالت الکترونیکی تا تئاتر ماجراجویی
حالا که ورزشگاه‌های نیمه‌کاره رو پشت سر گذاشتیم، بریم سراغ یه سوژه به‌روزتر که خودش یه کمدی جداست: ورود کمک داور ویدیویی به لیگ ایران، ماجرا اینه که VAR اومد تا عدالت رو بیاره،
ورزشگاه های نیمه کاره و وی ای آر ایرانی
ولی انگار بیشتر یه عنصر سورئال به بازی‌ها اضافه کرده انتظار داشتیم قضاوت‌ها سریع و دقیق بشه، اما چیزی که می‌بینیم، یه تئاتر ماجراجویی هست که همه رو کلافه کرده. داور وسط تبدیل شده به بازیگر نقش اصلی یک سریال درام جنایی که باید هر قسمت بره پای مانیتور و فریم به فریم صحنه رو بازبینی کنه هر آفساید یا پنالتی، تبدیل می‌شه به یه سفر طولانی و پرماجرا برای داور.
هوادار بیچاره تو استادیوم یا پای تلویزیون، در حالت معلق بین امید و ناامیدی گیر می‌کنه ده دقیقه منتظریم تا داور بره جلوی مانیتور، با خودش بحث کنه، مانیتور رو ناز کنه، یه کمی دورش بچرخه و آخرش هم می‌بینی یه تصمیم می‌گیره که همه از تعجب انگشت به دهن میمونن یعنی انگار VAR رو آوردن تا فقط یه صحنه آهسته شیک‌تر نشون بدن.
نکته جالب اینجاست که ما هنوز در مرحله استقرار و تجهیز گیر کردیم. بعضی بازی‌ها VAR داره، بعضی‌ها نداره. بعضی وقت‌ها می‌گن تجهیزات به فرودگاه رسید، بعضی وقت‌ها می‌گن تو گمرک گیر کرده، بعضی وقت‌ها هم می‌گن دوشاخه‌اش به پریز نمی‌رسه.
خلاصه، انگار VAR تو ایران یه مهمون لاکچری و سخت‌گیره که هر استادیومی رو قبول نمی‌کنه
ورزشگاه های نیمه کاره و وی ای آر (VAR) ایرانی
مفسرین و کارشناسان داوری هم که کلاً شگفت‌زده هستن. قبلاً یه بحث ساده داوری بود، حالا باید ساعت‌ها تحلیل کنن که داور پشت مانیتور چی دیده، چی فکر کرده، و اصلاً چرا رفته پای مانیتور!
مربیا هم که فرصت پیدا می‌کنن تا تو اون وقفه ۱۰ دقیقه‌ای VAR، تاکتیک جدید بچینن یا حتی برن یه قهوه بخورن و برگردن.
در کل، VAR در فوتبال ما، بیشتر یه پروژه آزمایشی بزرگ و پر از سؤاله انگار به جای اینکه عدالت رو بیاره، یه هیجان جدید به انتظار اضافه کرده. هر سوت، یه شروع جدید برای ماجراجویی داور در دنیای پیکسل‌هاس!
جمع‌بندی کلکسیون سورپرایزهای فوتبال ایران
رفقا، فوتبال برای ما فقط یه بازی نیست، یه کلکسیون تمام‌عیار از سورپرایزها و اتفاقات عجیب و غریبه چه در زمینه ساخت و ساز و مهاجرت تیمی باشیم چه در بحث ورود تکنولوژی.
پس یه بار دیگه آماده باشید: برای دیدن بازی‌های وسط خاک، سیمان و چمن ناهمگون و برای تحمل ۱۰ دقیقه بازی مانیتوری داور.
پس تا اپیزود بعدی از جهان ورزش و فوتبال، لبخند یادتون نره چون فقط با طنز می‌تونیم از این فوتبال جذاب و در عین حال دیوانه‌وار لذت ببریم.
