در جهانی که تصویر و روایت‌های بصری بیش از هر زمان دیگری بر فرهنگ و زندگی انسان‌ها اثر گذاشته‌اند، جایزه‌ی امی نمادی درخشان از افتخار، نوآوری و تعالی در صنعت تلویزیون به‌شمار می‌رود. این جایزه، که سال‌هاست به برترین‌های هنر و تکنیک در تولیدات تلویزیونی اهدا می‌شود، نه‌تنها معیار سنجش کیفیت در این حوزه است، بلکه بازتابی از سلیقه، تحولات فرهنگی و دستاوردهای فنی نیز هست. در این مقاله از مجله بت فوروارد به بررسی جوایز امی، نماد افتخار و نوآوری در صنعت تلویزیون می‌پردازیم و تاریخچه، فرآیند داوری و نکات جالب این رویداد مهم را معرفی می‌کنیم.
امی، با تندیسی باشکوه که تلفیقی از علم و هنر را به تصویر می‌کشد، یادآور تلاش‌های شبانه‌روزی بازیگران، کارگردانان، نویسندگان، و صدها نیروی خلاق پشت صحنه است؛ چهره‌هایی که هرکدام سهمی در شکل‌گیری جهان رؤیایی تلویزیون داشته‌اند. روند دقیق و چندمرحله‌ای داوری، ساختار تخصصی رأی‌دهندگان، و نظم مثال‌زدنی این مراسم، جایگاه امی را فراتر از یک رویداد نمایشی قرار داده و آن را به سنگ‌بنای اعتبار حرفه‌ای در دنیای تلویزیون بدل کرده است.
جوایز امی
چرا نام این جایزه «امی» است؟
تندیس مشهور جایزه‌ی امی، توسط مهندس تلویزیون، لوئیس مک‌مانوس طراحی شد؛ جالب آن‌که او از همسرش به عنوان الگوی ظاهری این اثر استفاده کرد. به گفته‌ی «آکادمی علوم و هنرهای تلویزیونی» (ATAS)، این تندیس نمادی از هنر و علم است: زنی بالدار که در دستان خود یک اتم را نگه داشته ــ ترکیبی معنادار از خلاقیت هنری و نوآوری علمی.
نخستین دوره‌ی اهدای جوایز امی در سال ۱۹۴۹ برگزار شد. نام اولیه‌ی این جایزه، «ایمی» (Immy) بود ــ برگرفته از واژه‌ی اختصاری “image orthicon tube”، یکی از قطعات اصلی در دوربین‌های ابتدایی تلویزیونی. اما در ادامه، به‌دلیل هماهنگی بیشتر نام «امی» (Emmy) با ظاهر زنانه‌ی تندیس، آکادمی این نام را برگزید؛ انتخابی که بعدها به یکی از شناخته‌شده‌ترین برندهای دنیای سرگرمی تبدیل شد.
تولید تندیس‌های امی بر عهده‌ی شرکت «آر.اس. اوئنز» در شیکاگو است ــ همان شرکتی که ساخت تندیس‌های اسکار را نیز انجام می‌دهد. این تندیس از آلیاژی مرغوب از قلع ساخته شده و به‌ترتیب با لایه‌هایی از مس، نیکل، نقره و در نهایت طلای ۱۸ عیار آبکاری می‌شود. وزن آن حدود ۴.۷۵ پوند (۲.۱۵ کیلوگرم) و ارتفاعش ۱۶ اینچ (۴۰.۶۴ سانتی‌متر) است؛ تندیسی باشکوه که در دستان برگزیدگان، نماد افتخار و دستاورد در جهان تلویزیون است.
جوایز امی
ساختار آکادمی و روند داوری جوایز امی
جوایز معتبر امی توسط دو نهاد اصلی اهدا می‌شوند: «آکادمی علوم و هنرهای تلویزیونی» (ATAS) مستقر در لس‌آنجلس که مسئول جوایز برنامه‌های پربیننده‌ی شبانه (Prime Time) است، و «آکادمی ملی علوم و هنرهای تلویزیونی» (NATAS) مستقر در نیویورک که عهده‌دار جوایز برنامه‌های روزانه، اخبار و مستندهاست. زمانی که برندگان تلویزیونی در مراسم جوایز اعلام می‌کنند: «از آکادمی سپاسگزارم»، منظور آن‌ها یکی از این دو نهاد تأثیرگذار است.
تمرکز ما در اینجا بر جوایز برنامه‌های شبانه خواهد بود. اعضای ATAS که در سال ۱۹۴۶ بنیان‌گذاری شد، همگی از فعالان صنعت تلویزیون هستند. این افراد با پرداخت حق عضویت، به‌عنوان رأی‌دهندگان اصلی جوایز امی شناخته می‌شوند. اعضای آکادمی بر اساس تخصص خود در گروه‌هایی به نام «گروه‌های همتا» (Peer Groups) دسته‌بندی می‌شوند؛ برای مثال، بازیگران در یک گروه، گریمورها و آرایشگران در گروهی دیگر، و فیلم‌برداران و اپراتورهای ویدئویی در گروهی مجزا قرار دارند.
زمانی که نامزدها اعلام می‌کنند که «از سوی همتایان خود شناخته شده‌اند»، اشاره به این موضوع دارند که در مرحله‌ی نخست رأی‌گیری، این گروه‌های تخصصی هستند که نامزدها را از میان آثار مختلف برمی‌گزینند.
فرآیند جوایز امی توسط کمیته‌ی ویژه‌ای در آکادمی هدایت می‌شود. جوایز برنامه‌های شبانه، معمولاً در ماه‌های اوت یا سپتامبر برگزار می‌شوند. برای آن‌که برنامه‌ای واجد شرایط شرکت در رقابت باشد، باید در بازه‌ی زمانی اول ژوئن تا ۳۱ مه در ساعات پربیننده‌ی تلویزیونی (بین ساعت ۶ عصر تا ۲ بامداد) از شبکه‌های کابلی یا سراسری پخش شده باشد. همچنین این برنامه باید در بازارهایی به نمایش درآمده باشد که دست‌کم ۵۱ درصد از بینندگان تلویزیونی ایالات متحده را شامل می‌شود.
افرادی که در این برنامه‌ها مشارکت داشته‌اند، می‌توانند خود را برای دریافت جایزه نامزد کنند. تیم‌های تولید نیز در صورتی که با برنامه‌های متفاوت در دسته‌بندی‌های مختلف شرکت کنند، می‌توانند چندین بار ثبت‌نام کنند. پرداخت هزینه‌ی ورودی، بسته به نوع ثبت‌نام (فردی، تجاری یا گروهی) و اندازه‌ی تیم‌ها متغیر است. ارسال مدارک شرکت در رقابت‌ها نیز از طریق پست یا فکس امکان‌پذیر است.
تهیه‌کنندگان برنامه‌های تلویزیونی معمولاً پیش از پایان مهلت نامزدی، در نشریات تخصصی تبلیغات منتشر می‌کنند تا نظر رأی‌دهندگان را به آثار خود جلب کنند. پس از اعلام رسمی نامزدها نیز، تبلیغات گسترده‌تری برای معرفی و برجسته‌سازی این افتخار صورت می‌گیرد.
دسته‌بندی جوایز امی تا حد زیادی بر اساس گروه‌های همتا تنظیم شده و شامل شاخه‌هایی چون: انیمیشن، طراحی صحنه، انتخاب بازیگر، طراحی رقص، فیلم‌برداری، تبلیغات تلویزیونی، طراحی لباس، کارگردانی، تصویربرداری الکترونیکی، نوآوری‌های مهندسی، آرایش مو، نورپردازی الکترونیکی، طراحی عنوان‌بندی آغازین، گریم، موسیقی، آثار غیرداستانی، بازیگری، تدوین تصویر، دسته‌بندی‌های برنامه، صداگذاری، میکس صدا، جلوه‌های ویژه، کارگردانی فنی، ویدئو، صداپیشگی و نویسندگی می‌شود.
در هر یک از این شاخه‌های کلی، زیرمجموعه‌هایی برای افتخارات تخصصی نیز تعریف شده است؛ مانند «کارگردانی برجسته در یک مجموعه‌ی کمدی» یا «بازیگر نقش اول زن برجسته در یک سریال درام». فهرست کامل دسته‌بندی‌ها و زیرشاخه‌ها در وب‌سایت رسمی امی در دسترس علاقه‌مندان قرار دارد.
جوایز امی
روند رأی‌گیری و داوری در جوایز امی
پس از پایان مهلت ارسال آثار، فهرست کامل ورودی‌های واجد شرایط به همراه برگه‌های رأی‌گیری برای اعضای آکادمی ارسال می‌شود. اعضای هر گروه تخصصی فقط در حوزه‌ی تخصصی خود رأی می‌دهند ــ بازیگران برای بازیگران، کارگردانان برای کارگردانان و … اما در بخش‌هایی که به کل برنامه‌ها مربوط می‌شود، مانند بهترین سریال کمدی یا بهترین مینی‌سریال، همه‌ی اعضا حق رأی دارند.
رأی‌های ثبت‌شده‌ی اعضا به شرکت حسابرسی مستقل ارنست اند یانگ (Ernst & Young) ارسال می‌شود تا شمارش آن‌ها با دقت و بی‌طرفی کامل انجام گیرد. آثاری که بیشترین رأی را در هر دسته کسب کنند ــ که معمولاً پنج اثر هستند، اما ممکن است در مواردی کمتر باشند ــ به عنوان نامزدهای نهایی معرفی می‌شوند.
در مرحله‌ی دوم، آکادمی از میان اعضا درخواست می‌کند تا به عنوان داور در فرآیند انتخاب برگزیدگان نهایی همکاری کنند. این داوران نیز بر اساس گروه‌های تخصصی تقسیم می‌شوند، و تعداد رأی‌دهندگان در هر بخش بسته به دسته‌بندی، متفاوت است. با این حال، مانند مرحله‌ی اول، همه‌ی داوران در دسته‌بندی‌های کلی برنامه‌ها (Outstanding Program Categories) رأی می‌دهند.
در گذشته، پانل‌های داوری به صورت حضوری در لس‌آنجلس برگزار می‌شدند. داوران در یک ماراتن دو روزه، تمام آثار و اجراهای نامزدشده را به‌طور کامل تماشا می‌کردند. ایده‌ی تشکیل چنین پانل‌هایی نخستین‌بار در دهه‌ی ۱۹۶۰ توسط راد سِرلینگ، نویسنده‌ی پرکار و خالق سریال ماندگار Twilight Zone مطرح شد؛ او در آن زمان ریاست آکادمی را بر عهده داشت. هدف او و همکارانش از این ابتکار، اطمینان از این موضوع بود که داوران واقعاً آثار نامزدشده را مشاهده کرده‌اند، نه آن‌که صرفاً بر اساس شهرت یا سلیقه‌ی شخصی رأی دهند.
جوایز امی
تحول در قوانین داوری؛ پاسخی به نیازهای روز
قوانین مربوط به داوری در جوایز امی، همواره در حال بازنگری و تغییر هستند تا با تحولات صنعت تلویزیون و نیازهای جامعه‌ی رأی‌دهندگان هماهنگ باقی بمانند. برای نمونه، در سال ۲۰۰۰، آکادمی تصمیم گرفت به اعضا اجازه دهد که به‌صورت داوطلبانه نسخه‌های ضبط‌شده‌ی آثار نامزدشده را در خانه و مطابق با برنامه‌ی شخصی خود تماشا کنند. این تصمیم باعث شد تا افراد بیشتری امکان مشارکت در مرحله‌ی نهایی رأی‌گیری را داشته باشند.
پیش از این تغییر، منتقدان تلویزیونی و برخی از کارشناسان نسبت به سازوکار سنتی داوری انتقادهایی وارد کرده بودند. آن‌ها معتقد بودند که فرآیند وقت‌گیر و حضوری، تنها برای افراد مسن‌تر که زمان آزاد بیشتری دارند ــ و اغلب دیگر فعالانه در صنعت کار نمی‌کردند ــ مناسب بود؛ در حالی که بازیگران، کارگردانان و تکنسین‌های شاغل عملاً از این روند کنار گذاشته می‌شدند. منتقدان می‌گفتند که این شیوه‌ی قدیمی باعث می‌شد برخی از برنامه‌های نوآورانه و جسورانه که لایق تقدیر بودند، نادیده گرفته شوند؛ چرا که داوران محافظه‌کارتر بودند و سلیقه‌ای سنتی‌تر داشتند.
با این حال، مخالفان شیوه‌ی جدید و منعطف داوری نیز نگرانی‌هایی مطرح کرده‌اند. آن‌ها می‌گویند که هیچ تضمینی وجود ندارد که رأی‌دهندگان واقعاً آثار را تماشا کرده باشند، چرا که همه‌چیز به صداقت اعضا سپرده شده است؛ نوعی سیستم مبتنی بر اعتماد (Honor System) که ممکن است منجر به بی‌عدالتی شود.
پس از آن‌که رأی‌دهندگان داوطلب، آرای خود را تکمیل کرده و به شرکت حسابرسی ارنست اند یانگ ارسال می‌کنند، این شرکت شمارش آرا را به‌صورت محرمانه انجام می‌دهد و نام برندگان تا لحظه‌ی پخش زنده‌ی مراسم، کاملاً محرمانه باقی می‌ماند. در طول مراسم، یکی دو نفر از نمایندگان این شرکت معرفی می‌شوند و مسئولیت نگهداری از پاکت‌های حاوی نام برندگان را تا لحظه‌ی اعلام رسمی، شخصاً بر عهده دارند.
جوایز امی
رکوردداران در تاریخ جوایز امی: برنامه‌ها و چهره‌های برتر
بیشترین جوایز امی کسب شده توسط یک برنامه تلویزیونی، متعلق به مجموعه‌ی پربیننده و ماندگار Saturday Night Live است که تا سال ۲۰۲۰ موفق به دریافت ۸۷ جایزه شده است. از سوی دیگر، در میان افراد، جولیا لوییس-دریفوس رکورددار بیشترین جوایز امی است؛ او با ۱۱ جایزه برای نقش‌آفرینی در سریال‌هایی مانند Seinfeld و Veep به این افتخار دست یافته است.
سایر برندگان برجسته نیز جایگاهی ویژه در تاریخ جوایز امی دارند؛ مثلاً سریال Game of Thrones با ۵۹ جایزه، رکورددار بیشترین جوایز در شاخه‌ی سریال‌های درام است. روپال (RuPaul) نیز به عنوان فردی از رنگین‌پوستان، بیشترین جوایز را در این دسته کسب کرده است. برنامه Last Week Tonight with John Oliver نیز جوایز متعددی دریافت کرده است. در حوزه انیمیشن، سریال The Simpsons با ۱۲ جایزه رکورددار است و بازی شو Jeopardy! با ۴۴ جایزه، رکورد گینس را برای بیشترین جوایز در میان بازی شوها به خود اختصاص داده است.
جوایز امی
پرسش‌های متداول درباره جوایز امی
کدام برنامه تلویزیونی بیشترین جایزه‌ی امی را برده است؟
برنامه‌ی تحسین‌شده و ماندگار Saturday Night Live با ۴۴ جایزه‌ی امی و ۱۹۹ نامزدی، رکورددار دریافت جوایز در تاریخ این رقابت معتبر است. این مجموعه‌ی کمدی و طنز، از دهه‌ی ۱۹۷۰ تاکنون بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ تلویزیونی آمریکا بوده است.
مراسم جوایز امی در چه روزی برگزار می‌شود؟
جوایز مربوط به برنامه‌های شبانه‌ی تلویزیونی (Prime Time) معمولاً در ماه اوت یا سپتامبر هر سال برگزار می‌شوند. برای آن‌که برنامه‌ای واجد شرایط رقابت باشد، باید در بازه‌ی ۱ ژوئن تا ۳۱ مه و در ساعات پربیننده (۶ عصر تا ۲ بامداد) از شبکه‌های تلویزیونی پخش شده باشد.
ارزش مالی تندیس امی چقدر است؟
بر اساس برآورد شبکه‌ی CNBC، اگر تندیس امی به‌طور کامل از طلا ساخته شده بود، ارزش آن حدود ۱۵۳٬۱۲۶ دلار آمریکا برآورد می‌شد. البته تندیس واقعی از آلیاژهای مختلف ساخته شده و در نهایت با طلای ۱۸ عیار آبکاری می‌شود.
میزان بینندگان مراسم امی چقدر است؟
هر ساله، میلیون‌ها بیننده در سراسر جهان برای تماشای اعلام نتایج جوایز امی و سرنوشت برنامه‌ها و هنرمندان محبوب‌شان، این مراسم را دنبال می‌کنند. جذابیت رقابت، همراه با حضور ستارگان بزرگ تلویزیونی، این رویداد را به یکی از مهم‌ترین لحظات سال در صنعت سرگرمی تبدیل کرده است.
معنای نام «امی» چیست؟
نام اولیه‌ی این جایزه «ایمی» (Immy) بود، برگرفته از “image orthicon tube” ــ بخشی از فناوری دوربین‌های ابتدایی تلویزیونی. اما آکادمی برای هماهنگی بیشتر با طراحی زنانه‌ی تندیس، آن را به «امی» (Emmy) تغییر داد؛ نامی که امروز در سراسر جهان با افتخار و اعتبار همراه است.
جمع‌بندی
جایزه‌ی امی، فراتر از یک تندیس طلایی، نمادی از شور، خلاقیت و تلاش مستمر در دنیای پیچیده و پویای تلویزیون است. از فرآیند دقیق داوری گرفته تا تنوع چشمگیر شاخه‌های رقابتی، همه‌چیز در این مراسم گویای ارج نهادن به استانداردهای حرفه‌ای و استعدادهای اصیل است. امی نه‌فقط یک جایزه، بلکه جشن باشکوهی‌ست از داستان‌هایی که در دل مخاطبان جا باز کرده‌اند، و انسان‌هایی که با ذوق و دانش خود، مرزهای روایت را گسترش داده‌اند. شناخت این جایزه، یعنی درک بهترِ آنچه تلویزیون را به هنری جهانی و تأثیرگذار بدل کرده است.
