اپیزود اول:
جیمی کیورتون و مأموریت گل تا قیامت!
یه زمانی ما فکر می‌کردیم اگه یه بازیکن تا سی‌وپنج‌سالگی فوتبال بازی کنه و هنوز زانوهاش سالم باشن، باید بهش مدال مقاومت بدن! ولی خب اون موقع هنوز جیمی کیورتونو نمی‌شناختیم.
آقا جیمی ۵۰ سالشه، ولی هنوز توپ که می‌بینه، یه جوری برق تو چشاش می‌درخشه که انگار تازه از آکادمی نوریچ فارغ‌التحصیل شده و منتظر اولین قرارداد حرفه‌ایشه.
جیمی کیورتون
این مرد، رکوردی زده که هر چی بگی کم گفتی! در تمام ده سطح فوتبال انگلیس گل زده! یعنی از لیگ برتر تا دسته یک شمالی لیگ شرقی کانتیز ( اسمش خودش سه خطه ).
اصلاً انگار تصمیم گرفته هر جایی که یه توپ گرد هست و یه داور با سوت، حتماً یه گل از خودش به جا جا بذاره.
برادر من، ما تو این سن دنبال دمنوش آرام‌بخشیم که شب بتونیم بخوابیم، تو هنوز دنبال توپ می‌دوی؟
۳۲ فصل فوتبال؟! یعنی وقتی جیمی شروع کرد، بچه‌های الانِ تیمش هنوز به دنیا نیومده بودن!
ولی نه، این بابا هنوز داره گل می‌زنه و به قول خودش، همه‌جا می‌تونه بازی کنه حتی اگه زمین بازی توی پارک محل باشه!
واقعاً باید یه مستند ازش بسازن به اسم:
جیمی، مردی که از چمن جدا نمی‌شود
قسمت‌های بعدیشم احتمالاً اینطوریه:
قسمت دوم: گلزنی در لیگ بازنشستگان پارک مرکزی
قسمت سوم: اولین گل رسمی در لیگ پدر بزرگ‌ها
ولی جدا از شوخی، این روحیه قابل تحسینه. چون آدمی که بعد از سه دهه هنوز با ذوق بچگی دنبال توپه، یه چیزی فراتر از بازیکن حرفه‌ایه یه عاشقه واقعی فوتبال.
فقط امیدوارم جشن خداحافظی‌شو نذارن وسط تمرین تیم جوانان برگزار کنن، چون احتمالاً همون‌جا بازم یه گل می‌زنه و خداحافظی رو به فصل بعد موکول می‌کنه!
اپیزود دوم:
میورا، فوتبالیستی که با بازنشستگی قهر کرده!
حالا بریم شرق آسیا، جایی که یه رفیق دیگه‌مون حتی از جیمی هم سرسخت‌تره
کازویوشی میورا، ملقب به پیرِ همیشه جوان ژاپن!
تو ۵۸ سالگی هنوز دنبال توپ می‌دوه. یعنی نه‌تنها بازنشسته نشده، بلکه رسماً قرارداد جدید هم بسته، اونم با تیم دسته چهارمی اتلتیکو سوزوکا.
رفقا پنجاه و هشت سال داره! یعنی هم‌عصرهای میورا الان دارن نوه‌هاشونو مدرسه می‌برن و درباره فشار خون حرف می‌زنن، این آقا هنوز تو زمین دنبال پاس عمقیه!
کازویوشی میورا
تازه فصل آینده می‌شه چهلمین فصل حرفه‌ایش. میورا وقتی فوتبالشو شروع کرد، اینترنت هم تازه داشت کشف می‌شد!
از اون موقع تا الان چند نسل فوتبال اومدنو رفتن، فیفا سه‌بار تغییر نسل داده، ولی این بابا هنوز تو ترکیب اصلیه.
فکر کنم مربی‌هاش هم وقتی می‌خوان بهش تاکتیک بدن، با احترام تعظیم می‌کنن:
استاد میورا، امروز می‌خواین وینگر چپ بازی کنین؟ البته جسارت نشه اگه تمایل ندارین همون پست همیشگیتون نوک حمله بازی کنین؟
تازه جالبه بدونین زمانی که تیم ملی بازی می‌کرده توی ۸۹ بازی ملی ۵۵ تا گل زده.
تو فوتبال ژاپن، جوون‌ها کنار میورا بازی می‌کنن و بعد از تمرین، ازش درخواست می‌کنن خاطرات دهه ۹۰ رو تعریف کنه!
یه جوری شده که تیمش همزمان تمرین فوتبال و کلاس تاریخ ورزش داره!
به‌نظرم باید یه لیگ مخصوص پیش‌کسوتا راه بندازن:
لیگ بازیکنای همیشه در صحنه، جیمی کیورتون و کازویوشی میورا هم کاپیتانای افتخاریش باشن!
قانونشم این باشه که فقط کسایی حق بازی دارن که حداقل یه نوه دارن و هنوز تو تمرین می‌تونن استارت سریع بزنن!
رفیقمون میورا در ضمن تو یه مصاحبه گفته می‌خواد تا ۸۰ سالگی فوتبال بازی کنه!
یکی نیست به این دادشمون بگه میورا جان دیگه بی‌خیال بسه سر پیری و معرکه گیری دیگه انقد همه فکر و ذکرت فوتبال نباشه یه ذره هم به فکر توشه آخرتت باش!
دوستان از شوخی که بگذریم ولی تو دنیایی که بازیکنا ۳۵ سالگی رو پایان راه می‌دونن، این دوتا رفیقمون نشون دادن اگه عشق واقعی باشه، سن فقط یه عدد رو پیرهنه.
یکی از انگلیس، یکی از ژاپن، ولی هر دو یه پیام مشترک دارن:
تا وقتی می‌تونی دنبال توپ بدوی، از فوتبال خداحافظی نکن فقط واسه تنوع تیمتو عوض کن!
تا اپیزود بعدی لبخند یادتون نره…
