تاریخچه تیم فوتبال پورتو

باشگاه فوتبال پورتو به پرتغالی Futebol Clube do Porto یکی از باشگاه‌های حرفه‌ای شهر پورتو در کشور پرتغال است. این تیم در لیگ برتر فوتبال پرتغال بازی می‌کند. تیم پورتو در ۲۸ سپتامبر ۱۸۹۳ تحت عنوان دسپورتوس ماکساکویین بنا نهاده شد. این باشگاه جزو سه قدرت اصلی فوتبال پرتغال بوده است. تیم های بنفیکا و اسپورتینگ لیسبون رقیبان اصلی این باشگاه می باشند. سه تیم که از سال ۱۹۳۴ در لیگ برتر فوتبال پرتغال پایه‌گذاری شده‌اند. هواداران پورتو را دسپورتوس می‌نامند. از سال ۲۰۰۳ باشگاه بازی‌های خانگی خود را در ورزشگاه دراگو برگزار می‌کند. در حالی که قبل از آن به مدت ۱۰۳ سال بازی‌های خانگی در ورزشگاه داس آنتاس برگزار می‌شد.

پورتو با مجموع ۷۷ عنوان قهرمانی جزو دومین تیم پرافتخار فوتبال پرتغال است. کسب ۳۰ عنوان قهرمانی در لیگ برتر این کشور ، ۱۷ قهرمانی در جام حذفی فوتبال پرتغال و ۲۲ قهرمانی در سوپرجام از دستاوردهای این باشگاه می‌باشد. پورتو با کسب ۷ عنوان قهرمانی جزو برجسته‌ترین تیم پرتغالی در رقابت‌های بین‌المللی است. ۲ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، ۲ قهرمانی در جام یوفا/لیگ اروپا، یک قهرمانی در سوپرجام اروپا و ۲ قهرمانی در جام بین قاره‌ای از جمله افتخارات بین‌المللی آن‌ها است که تیم را جزو پرافتخارترین باشگاه پرتغال تبدیل کرده است. پورتو تنها تیم پرتغالی است که موفق به قهرمانی در جام یوفا لیگ اروپا، سوپر جام اروپا یا جام بین قاره‌ای شده است.

آشنایی با باشگاه پورتو

باشگاه فوتبال پورتو یک تیم ورزشی در کشور پرتغال است که در شهر پورتو قرار دارد. یکی از بازیکنان ایرانی مشهور تیم پورتو، مهدی طارمی بازیکن فوتبال اهل بوشهر است. پورتو یکی از سه تیم قدرتمند کشور پرتغال است و همیشه در رقابت‌های لیگ حضور داشته و هیچ‌وقت سقوط نکرده است. لقب پورتو اژدهایان و آبی سفیدها است. هواداران تیم را نیز دسپورتوس می‌نامند.

پنتا: دوران طلایی ۱۹۵۰

در دهه ۱۹۵۰ نقطه مهم و عطف در تیم پورتو بود. آن‌ها در این سال ۵ قهرمانی متوالی لیگ را به دست آوردند. شاهکار حرفه‌ای که به آن لقب «Os Invencíveis» (شکست ناپذیران) داده‌اند. این قهرمانی مسابقات با هدایت و مربیگری دورایوال یوستریچ بود که تیم با بسیار قدرتمند کرده است و از جمله بازیکنان افسانه ای در آن دوران می توانیم به هرانی، ماتوسینهوس و ویجیلیو اشاره نماییم.

افتخار اروپا: قهرمانی در لیگ قهرمانان

موفقیت تیم پورتو در صحنه اروپایی از سال ۱۹۸۷ شروع شد. آن‌ها برای اولین بار توانستند جام لیگ قهرمانان اروپا را بالای سر ببرند. تیم پورتو توسط سر بابی رابسون نمادین مدیریت می شد. آن‌ها توانستند بر تیم های قدرتمند آن زمان غلبه کرده و این عنوان مهم اروپایی را بدست آورند.

قهرمانی پورتو با یک پیروزی قابل‌توجه دیگر در لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۴ همراه شد که با هدایت خوزه مورینیو دنبال شد. درخشش تاکتیکی مورینیو و یک تیم قوی دیگر به رهبری دکو، ریکاردو کاروالیو و درلی به تیم کمک نمود تا یک بار دیگر اروپا را فتح کند و موقعیت خود را به عنوان یک نیروی قابل محاسبه تثبیت نماید.

میراث آبی و سفید

تیم پورتو به رنگ‌های آبی و سفید پرجنب‌وجوش نشان‌دهنده یک تیم جذاب را می‌دهد. آن‌ها شور و هویت یک شهر هستند. طرفداران پورتو مشهور به Portistas هستند و به دلیل وفاداری بی‌دریغ و حمایت پرشور در اروپا معروف هستند. آن‌ها در زمان مسابقات ورزشگاه مخصوص خود را با سروصداهای کورکننده و پرشور پر می‌کنند.

سال‌های طلایی با مورینیو (۲۰۰۴–۲۰۰۱)

ژوزه مورینیو یکی از بهترین و نامدارترین سرمربیان فوتبال جهان که پورتو را به قهرمانی‌های متوالی در لیگ اروپا و لیگ قهرمانان رساند. اکتاویو ماچادو بازیکن سابق باشگاه و دستیار مربی تیم پورتو برای فصل ۲۰۰۱-۲۰۰۰ سرمربی شد. اما تنها دستاورد آن‌ها پیروزی در مقابل بواویشتا در سوپرجام بود و مسیر قهرمانی دیگری حتی در لیگ نداشتند، آن‌ها بعد از حذف از جام حذفی در فصل ۲۰۰۲-۲۰۰۱ چهار روز بعد از یک باخت خارج خانه در لیگ، ماچادو بعد از ۳۶ بازی اخراج شد.

دو روز بعد خوزه مورینیو سرمربی سونیائو ده لیریا که قبلاً نیز به‌عنوان کمک‌مربی در کنار رابسون کار کرد، به تیم پورتو آمد. مورینیو در مراسم معرفی گفت که باشگاه قهرمان فصل آینده لیگ خواهد شد. او به وعده خود عمل کرد و تحت نظارت خودش یکی از موفق‌ترین فصل‌های باشگاه را به ثبت رساند. پورتو با بازیکنانی نظیر دکو، ریکاردو کاروالیو، مانیش و بازیکنان کمتر شناخته شده چون پائولو فریرا، پدرو امانوئل، نونو والنته و درلی که از بقیه باشگاه‌های پرتغالی خریداری شده بودند، به‌ راحتی با ۱۱ امتیاز جلوتر از بنفیکا رده دومی به قهرمانی پریمیرا لیگا در فصل ۲۰۰۳-۲۰۰۲ دست‌یافت. آن‌ها به فینال جام یوفا رسیدند و در بازی دراماتیک توانستند سلتیک را در وقت‌های اضافی شکست داده تا دومین عنوان بزرگ خود را به دست آورند. یک ماه بعد مورینیو با پیروزی در فینال جام حذفی مقابل تیم سابق خودش به یک سه‌گانه بی‌سابقه در پورتو دست‌یافت، آن‌ها سوپرجام را به دست آورده بودند.

پورتو در لیگ قهرمانان اروپا

تیم پورتو مستقیماً وارد مرحله گروهی فصل ۰۴-۲۰۰۳ لیگ قهرمانان اروپا شد. در گروه خود تنها یکبار مغلوب رئال مادرید شد و با قرار گرفتن در جایگاه دوم به مرحله یک هشتم نهایی رسید و حریف منچستر یونایتد شد. بازی رفت در خانه با پیروزی ۲-۱ پشت سر گذاشتند. در بازی برگشت نیز به میزبانی اولدترافورد تا آخرین دقیقه با یک گل عقب بودند و در آستانه حذف قرار داشتند. اما گل مساوی بخش کوشتینیا در دقیقه ۹۰ با نتیجه ۳-۲ پیروزی پورتو را در پی داشت و به مرحله یک چهارم نهایی رسیدند.

آن‌ها با غلبه بر لیون و دپورتیوو لاکرونیا در مرحله بعدی توانستند فینالیست لیگ قهرمانان اروپا شوند. در فینال نیز موناکو را با ۳ گل شکست دادند و دومین جام خود را در لیگ قهرمانان اروپا بالای سر بردند. ۱۰ قبل از این، فینال جام حذفی را با نتیجه ۲-۱ به بنفیکا باختند و مانع از یک سه‌گانه دیگر برای پورتو شد.

دوران پس از مورینیو (۲۰۱۰–۲۰۰۴)

عملکرد موفق پورتو دربازی‌های اروپایی با سرمربیگری مورینیو و بازیکنانی نظیر فریرا، کاروالیو و دکو بود و همگی بعد از قهرمانی در اروپا به تیم‌های بزرگ‌تر رفتند. فصل بعد اما بسیار غیرمعمول بود چرا که باشگاه سه سرمربی داشت: لوئیجی دلنری، ویکتور فرناندث و ژوزه کوسیرو که با هدایت فرناندث در سال ۲۰۰۴ قهرمان سوپرجام پرتغال و جام بین‌قاره‌ای شدند. اما سوپرجام اروپا را به والنسیا باختند و در جام حذفی ۲۰۰۵-۲۰۰۴ نیز زودهنگام حذف شدند. پورتو با ثبت تنها ۱۷ پیروزی در ۳۴ مسابقه، قهرمانی در لیگ را با سه امتیاز اختلاف به بنفیکا باخت. در این دوره پورتو مستقیماً درگیر رسوایی فساد در فوتبال پرتغال موسوم به آپیتو دورادو بود.

در فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۵ مربی هلندی کو آدریانس انتخاب شد تا تیم را مجدد سازماندهی کند و باشگاه را به صدر فوتبال پرتغال بازگرداند. نظم تاکتیکی او و خریدهای جدید نظیر لوچو گونزالس و لیاندرو لوپز کمک نمود تا نه تنها عنوان قهرمانی در لیگ را به دست آورند، بلکه پنجمین دوگانه داخلی را با غلبه بر ویتوریا ستوبال در فینال جام حذفی ثبت نمایند. موفقیت‌های داخلی آدریانس به لیگ قهرمانان کشیده نشد و پورتو قعرنشین گروهش شد.

جشن بازیکنان پورتو پس از چهارمین قهرمانی متوالی و ۲۴امین قهرمانی لیگ، فصل ۰۹–۲۰۰۸.

در فصل ۲۰۰۹-۲۰۰۸ با کسب ششمین دوگانه لیگ و جام حذفی بسته شد. پورتو در مسیر تکرار پنتاکامپیونناتوی در اواخر ۱۹۹۰ بود. اما روند قهرمانی های متوالی آن‌ها در فصل بعد به دست بنفیکا شکسته شد. اگرچه فریرا اولین سوپرجام را در کارنامه مربیگری خودش ثبت نمود و از عنوان قهرمانی تیم در جام حذفی دفاع نمود. اما پورتو با نشستن در خانه سوم جدول، در کسب پنجمین قهرمانی متوالی لیگ ناکام ماند و سهمیه حضور در دور مقدماتی لیگ قهرمانان اروپا را از دست داد.

با شکست ۳-۰ در مقابل بفنیکا در فینال جام اتحادیه، فریرا در پایان فصل استعفا داد. در این فصل پیروزی خانگی آن‌ها در مقابل بفنیکا مانع از آن شد که رقیب، قهرمانی لیگ را در ورزشگاه دراگائو جشن بگیرد. تحت هدایت فریرا پورتو همیشه خود را به مرحله حذفی لیگ قهرمانان رساند و در فصل ۲۰۰۹-۲۰۰۸ تا مرحله یک چهارم نهایی رسید، اما به دست منچستر یونایتد حذف شد.

ویلاس بواش، پریرا و سال‌های پس از آن (۲۰۱۷–۲۰۱۰)

در بهار ۲۰۱۰ دستیار سابق مورینیو، آندره ویلاس بواس به تیم آمد و زمینه برای یک فصل بسیار موفق فراهم شد. فصل ۲۰۱۱-۲۰۱۰ با پیروزی ۲-۰ مقابل بنفیکا در سوپرجام شروع شد. با رهبری ژوائو موتینیو، سیلوستره وارلا، فالکائو و هالک (برنده بولا د پراتا)، پورتو عملکرد قدرتمندی در لیگ داشت. بعد از شکست دادن بنفیکا در خانه اش، بیست و پنجمین قهرمانی لیگ را با ۵ بازی باقی مانده به پایان فصل به خودش اختصاص داد.

هشت سال پس از قهرمانی در سال ۲۰۰۳، پورتو به جام یوفا که اکنون به لیگ اروپا تغییر نام داده بود، بازگشت و خود را به فینال با میزبانی آویوا دوبلین رساند. در یک بازی کاملاً پرتغالی، پورتو با گل فالکائو، بهترین گل‌زن رقابت‌ها، براگا را شکست داد و برای دومین بار قهرمان لیگ اروپا شد و ویلاس بواس جوان‌ترین مربی برنده این جام. چهار روز بعد، با نتیجه قاطع ۶–۲ ویتوریا گیماریش را شکست دادند و سومین جام حذفی متوالی و چهارمین جامشان را در آن فصل به خانه بردند.

دوران کونسیسائو (حال–۲۰۱۷)

در فصل ۲۰۱۸-۲۰۱۷ بعد از تقریبا ۵ سال بدون جام، بیست و هشتمین قهرمانی لیگ با مربیگری سرجیو کونسیسائو، بازیکن سابق باشگاه حاصل شد. سال بعد در لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۹-۲۰۱۸ پورتو موفق شد به مرحله یک چهارم نهایی مسابقات رسید و در مجموع با نتیجه ۶-۱ مقابل قهرمان نهایی لیورپول شکست خورد.

در فصل ۲۰–۲۰۱۹، پورتو بیست و نهمین قهرمانی‌اش را در لیگ به دست آورد و برای اولین‌بار در یازده سال گذشته، جام اتحادیه را به این قهرمانی اضافه کرد. علی‌رغم موفقیت‌های داخلی، به مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا نرسید و در رقابت‌های لیگ اروپا، عملکرد ضعیفی داشت.

در مرحله یک‌هشتم نهایی از لیگ قهرمانان اروپا ۲۱–۲۰۲۰، پس از تساوی ۴–۴ در مجموع دو بازی رفت‌وبرگشت مقابل یوونتوس، به کمک قانون گل‌های خارج از خانه به یک‌چهارم نهایی رسیدند و حتی با گل مهدی طارمی و پیروزی در بازی برگشت نتوانست از سد چلسی عبور کنند.

عناوین در جام‌های دوستانه

۵ قهرمانی و ۱ نایب‌قهرمانی در جام ژوزه مونتیرو دا کوشتا

۱ قهرمانی در جام خوان گمپر

۱ قهرمانی در جام ترسا هررا تروپی لاکرونیا

۱ قهرمانی در جام ایبری

۱ نایب‌قهرمانی جام امارات آرسنال

۱ نایب‌قهرمانی جام فوتبال الگاروه

حقایق اصلی

تأسیس: ۱۸۹۳

کشور: پرتغال

شهر: پورتو

ورزشگاه خانگی: کمپو دا راینها (۱۹۰۶ – ۱۹۱۲) ، کامپو دا کانستیتوچائو (۱۹۱۳ – ۱۹۵۲) ، استادیو داس آنتاس (۱۹۵۲ – ۲۰۰۳) ، استادیو دو دراگائو (۲۰۰۳-تاکنون)

افتخارات

مسابقات داخلی: لیگ برتر فوتبال پرتغال

قهرمان (۲۹): ۱۹۳۴–۳۵، ۱۹۳۸–۳۹، ۱۹۳۹–۴۰، ۱۹۵۵–۵۶، ۱۹۵۸–۵۹، ۱۹۷۷–۷۸، ۱۹۷۸–۷۹، ۱۹۸۴–۸۵، ۱۹۸۵–۸۶، ۱۹۸۷–۸۸، ۱۹۸۹–۹۰، ۱۹۹۱–۹۲، ۱۹۹۲–۹۳، ۱۹۹۴–۹۵، ۱۹۹۵–۹۶، ۱۹۹۶–۹۷، ۱۹۹۷–۹۸، ۱۹۹۸–۹۹، ۲۰۰۲–۰۳،

۲۰۰۳–۰۴، ۲۰۰۵–۰۶، ۲۰۰۶–۰۷، ۲۰۰۷–۰۸، ۲۰۰۸–۰۹، ۲۰۱۰–۱۱، ۲۰۱۱–۱۲، ۲۰۱۲–۱۳، ۲۰۱۷–۱۸، ۲۰۲۰-۲۰۱۹

جام حذفی فوتبال پرتغال

قهرمان (۱۶): ۱۹۵۵–۵۶، ۱۹۵۷–۵۸، ۱۹۶۷–۶۸، ۱۹۷۶–۷۷، ۱۹۸۳–۸۴، ۱۹۸۷–۸۸، ۱۹۹۰–۹۱، ۱۹۹۳–۹۴، ۱۹۹۷–۹۸، ۱۹۹۹–۲۰۰۰، ۲۰۰۰–۰۱، ۲۰۰۲–۰۳، ۲۰۰۵–۰۶، ۲۰۰۸–۰۹، ۲۰۰۹–۱۰، ۲۰۱۰–۱۱

سوپرجام فوتبال پرتغال

قهرمان (۲۱) – رکورد: ۱۹۸۱، ۱۹۸۳، ۱۹۸۴، ۱۹۸۶، ۱۹۹۰، ۱۹۹۱، ۱۹۹۳، ۱۹۹۴، ۱۹۹۶، ۱۹۹۸، ۱۹۹۹، ۲۰۰۱، ۲۰۰۳، ۲۰۰۴، ۲۰۰۶، ۲۰۰۹، ۲۰۱۰، ۲۰۱۱، ۲۰۱۲، ۲۰۱۳، ۲۰۱۸

مسابقات اروپایی

لیگ قهرمانان اروپا / جام باشگاه‌های اروپا

قهرمان (۱): ۲۰۰۳–۰۴
جام بین‌قاره‌ای
قهرمان (۲): ۱۹۸۷، ۲۰۰۴

بازیکنان برجسته

میگول سیسکا، هرنانی فررا دا سیلوا، ژوائو دومینگوس دا سیلوا پینتو، فرناندو گومز، امیل کوستادینف، ویتور بایا،دکو، رادامل فالکائو، ریکاردو کاروالیو، جیوانیلدو ویرا د سوزا (هالک)، ژوائو موتینیو، خامس رودریگز

رکوردهای باشگاه

بیشترین تعداد بازی: ژوائو دومینگوس دا سیلوا پینتو (۵۸۷)

بهترین گل‌زن: فرناندو گومز (۳۴۷)